Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 1929 ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Η σημασία του πολιτικού συστήματος στην αντιμετώπιση κρίσεων.
Η σημασία του πολιτικού συστήματος στην αντιμετώπιση κρίσεων.
Το 1929 ξεσπά μία πρωτοφανής για
τις Η.Π.Α οικονομική κρίση και ο Λαός έντρομος στρέφεται προς το Δημοκρατικό Κόμμα. Το
1932 εκλέγεται Πρόεδρος των Η.Π.Α ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος
Φρδγκλίνος Ρούζβελτ (1882-1945). Ο Πρόεδρος Ρούζβελτ εξοπλίζεται με
ευρύτατες αρμοδιότητες για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Το 1936
ξανακέρδισε τις εκλογές, όπως και το 1940. Οι Ιάπωνες με αιφνιδιαστική επίθεση , τον Δεκέμβριο του 1941, χωρίς την κήρυξη πολέμου, στο ναύσταθμο του Πέρλ Χάρμπορ προξένησαν μεγάλες ζημιές στον αμερικανικό στόλο του Ειρηνικού. Αυτό είχε ως
αποτέλεσμα την είσοδο των ΗΠΑ στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κανένας, όμως, δεν
ζήτησε την παραίτηση του Προέδρου Φ. Ρούζβελτ, ως υπαίτιο της καταστροφής. Η
ευθύνη καταλογίσθηκε στην στρατιωτική ηγεσία. Ο Πρόεδρος Φ. Ρούζβελτ έπαιξε αποφασιστικό ρόλο εναντίον του Φασισμού.
Κέρδισε και τέταρτη συνεχή τετραετία τις προεδρικές εκλογές του 1944. Οι δύο προεδρικές τετραετίες μέχρι τότε μόνο εθιμικά ήταν καθιερωμένες. Η
συνταγματική καθιέρωση της έγινε με τη ψήφιση της 22ας τροπολογίας του 1947. Ο
φιλάσθενος Πρόεδρος Ρούζβελτ πεθαίνει το 1945 και αναλαμβάνει την προεδρία ο
Αντιπρόεδρος Χάρη Τρούμαν, ο οποίος υπήρξε άξιος διάδοχος του στη τελική
συντριβή του Φασισμού και στην επιβολή της πειθαρχίας σε εξτρεμιστές αλλά χαρισματικούς
στρατιωτικούς ηγέτες, όπως ο Μακ Άρθουρ και ο Πάτον, τους οποίους απέλυσε από
τον αμερικανικό στρατό. Γι’ αυτό οι Η.Π.Α από τις σύστασής τους και για
διακόσια χρόνια μέχρι σήμερα δεν είχαν δικτατορίες. Ακόμη αναδιοργάνωσε τους
διεθνείς δημοκρατικούς θεσμούς (Χάρτης Αγίου Φραγκίσκου), προσέφερε οικονομική
βοήθεια στις χειμαζόμενες χώρες (Δόγμα Τρούμαν) και δημιούργησε σύμφωνα
ασφαλείας (ΝΑΤΟ και ΣΕΑΤΟ).
Το Δημοκρατικό Κόμμα κυβέρνησε επί 20 συνεχή χρόνια, αντιμετωπίζοντας με επιτυχία την οικονομική κρίση του 1929 και του Φασισμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το δε Ρεπουμπλικανικό Κόμμα επέδειξε μια άριστη πολιτική και πατριωτική στάση συμπαράστασης στην εκτελεστική εξουσία των Φ.Ρούζβελτ και Χ.Τρούμαν μέσα από το Κογκρέσο με αίσθημα ευθύνης και οξυδερκούς πολιτικής. Και αυτό επιβραβεύθηκε με την εκλογή Προέδρου του ρεπουμπλικάνου στρατηγού Ντουάϊτ Αϊζενχάουερ το 1952 και την επανεκλογή του το 1956.
Αντίθετα η Ελλάδα, η πατρίδα της διάκρισης των τριών εξουσιών, με τα συστήματα της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας και της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας δεν απέφυγε δύο δικτατορίες , του Μεταξά και της Χούντας και διαχρονικά τις αλλαγές ταμπέλας τέσσερις φορές για «τα μάτια του κόσμου» των τριών μεγάλων παρατάξεων, αλλά και των περιφερειακών μικρών κομμάτων για να εμφανίζονται εκάστοτε στον ελληνικό λαό ως ανανεωμένα , ριζοσπαστικά και προοδευτικά στο πνεύμα υποτίθεται των κοινωνικών εξελίξεων.
Αριστερά κόμματα : ΚΚΕ , ΕΔΑ , ΚΚΕ Εσωτερικού και Σύριζα .
Δημοκρατικά Κόμματα: Φιλελευθέρων, ΕΠΕΚ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ και ΠΑΣΟΚ.
Συντηρητικά κόμματα: Λαϊκό, Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ και Νέα Δημοκρατία.
Και το ερώτημα είναι απλό και κρίσιμο: Γιατί στην Ελλάδα σε ένα αιώνα τα κόμματα άλλαξαν ταμπέλα τέσσερις φορές, ενώ στην Αμερική δεν άλλαξαν ταμπέλα για δύο αιώνες; Γιατί εκεί τα κόμματα δεν φθείρονται; Ο λόγος είναι απλός, γιατί τα κόμματα στις ΗΠΑ είναι μόνο διοικητικοί μηχανισμοί και τα προγράμματα εκπορεύονται από τους υποψηφίους Προέδρους, Γερουσιαστές και Βουλευτές, που διαμορφώνουν τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις και εκλέγονται με προκριματικές, ως υποψήφιοι και όχι διορισμένοι από το κόμμα. Οι Γερουσιαστές και Βουλευτές για να υπουργοποιηθούν παραιτούνται. Και επίσης για την ισορροπία των πολιτικών δυνάμεων μεταξύ εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας παραδοσιακά ο αμερικανός ψηφοφόρος συνήθως ψηφίζει αντίθετα , εκλέγει Πρόεδρο ( εκτελεστική ) από το ένα κόμμα και δίνει την πλειοψηφία στην Γερουσία ( νομοθετική ) στο άλλο.
Η Ελλάδα έχει γίνει περίγελος στο κόσμο και κυρίως στην Ευρώπη. Μπορούμε, όμως, με το παράδειγμά μας και την οικονομική κρίση να ξεπεράσομε, αλλά και να μεταλαμπαδεύσομε το πολίτευμα της διάκρισης των τριών εξουσιών στην Ευρώπη, όπως φυσικά πρώτοι εμείς το διατυπώσαμε στην αρχαιότητα. Η σύσταση επιτροπής είναι αναγκαία για τη σύνταξη Συντάγματος διάκρισης των τριών εξουσιών και με περιορισμό των Βουλευτών σε 150, που θα προέρχονται από τα μεγάλα και μικρά κόμματα και φυσικά χωρίς Γερουσία, λόγω του μικρού πληθυσμού της Ελλάδας. Μπορεί δε να ξεκινήσει η διαδικασία άμεσα.
Θεωρώ πως η Ελλάδα μπορεί να εφαρμόσει την αριστοτελική διάκριση των τριών εξουσιών, έτσι ώστε αυτή η πανάρχαια χώρα ενός ένδοξου πολιτισμού, που βοήθησε στην εξέλιξη της ανθρωπότητας να αποτελέσει την πρωτοπορία στην Ευρώπη, Ο διάσημος ιστορικός Gombrich θα τονίσει στο βιβλίο του «η Μικρή Ιστορία του Κόσμου» που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, πως: «Ο Αριστοτέλης εκτός από δάσκαλος του Αλέξανδρου, ήταν και δάσκαλος ολόκληρης της ανθρωπότητας για δύο χιλιετίες. Για 2.000 χρόνια, κάθε φορά που οι άνθρωποι διαφωνούσαν γύρω από ένα οποιοδήποτε θέμα, ανέτρεχαν στα κείμενα του Αριστοτέλη και τα συμβουλεύονταν». Φυσικά προσθέτουμε πως οι Έλληνες δεν τα είπαν όλα, αλλά έθεσαν τις βάσεις για όλα.
Ας αναλογισθούμε την ιατρική επιστήμη πως λύτρωσε την ανθρωπότητα από τον κομπογιαννιτισμό και με την εξέλιξή της θεραπεύει και σώζει ζωές, την αστροφυσική από τους αστρολόγους και γενικά την εξέλιξη πολλών επιστημών, όπως οι τεχνολογικές επιστήμες Δυστυχώς υπάρχει ακόμη στην πατρίδα μας ο κομπογιαννιτισμός της πολιτικής. Μπορούμε να τερματίσουμε και αυτόν αν αντιληφθούμε την αξία των πολιτικών και οικονομικών επιστημών, που θα αντικαταστήσουν τον κομπογιαννιτισμό της πολιτικής, ξεκινώντας από την εφαρμογή της διάκρισης των τριών εξουσιών, που εξασφαλίζουν την ελευθερία της σκέψης και της δράσης και αδιατάρακτη την κυβερνητική σταθερότητα μίας τετραετίας. Ο Πρόεδρος της Εκτελεστικής Εξουσίας ( Πρωθυπουργός ) να εκλέγεται για μία τετραετία από τον λαό και να μην εξαρτάται από τη Βουλή παρά μόνο για ποινικές ευθύνες. Διαφορετικά οι αλλαγές της ταμπέλας κάθε τόσο με θνησιγενή κόμματα ορισμένου κύκλου ουσιαστικά είναι αυτό που ακούγαμε από την γιαγιά μας : « άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς ».
pappous Lefterakis
Το Δημοκρατικό Κόμμα κυβέρνησε επί 20 συνεχή χρόνια, αντιμετωπίζοντας με επιτυχία την οικονομική κρίση του 1929 και του Φασισμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το δε Ρεπουμπλικανικό Κόμμα επέδειξε μια άριστη πολιτική και πατριωτική στάση συμπαράστασης στην εκτελεστική εξουσία των Φ.Ρούζβελτ και Χ.Τρούμαν μέσα από το Κογκρέσο με αίσθημα ευθύνης και οξυδερκούς πολιτικής. Και αυτό επιβραβεύθηκε με την εκλογή Προέδρου του ρεπουμπλικάνου στρατηγού Ντουάϊτ Αϊζενχάουερ το 1952 και την επανεκλογή του το 1956.
Αντίθετα η Ελλάδα, η πατρίδα της διάκρισης των τριών εξουσιών, με τα συστήματα της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας και της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας δεν απέφυγε δύο δικτατορίες , του Μεταξά και της Χούντας και διαχρονικά τις αλλαγές ταμπέλας τέσσερις φορές για «τα μάτια του κόσμου» των τριών μεγάλων παρατάξεων, αλλά και των περιφερειακών μικρών κομμάτων για να εμφανίζονται εκάστοτε στον ελληνικό λαό ως ανανεωμένα , ριζοσπαστικά και προοδευτικά στο πνεύμα υποτίθεται των κοινωνικών εξελίξεων.
Αριστερά κόμματα : ΚΚΕ , ΕΔΑ , ΚΚΕ Εσωτερικού και Σύριζα .
Δημοκρατικά Κόμματα: Φιλελευθέρων, ΕΠΕΚ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ και ΠΑΣΟΚ.
Συντηρητικά κόμματα: Λαϊκό, Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ και Νέα Δημοκρατία.
Και το ερώτημα είναι απλό και κρίσιμο: Γιατί στην Ελλάδα σε ένα αιώνα τα κόμματα άλλαξαν ταμπέλα τέσσερις φορές, ενώ στην Αμερική δεν άλλαξαν ταμπέλα για δύο αιώνες; Γιατί εκεί τα κόμματα δεν φθείρονται; Ο λόγος είναι απλός, γιατί τα κόμματα στις ΗΠΑ είναι μόνο διοικητικοί μηχανισμοί και τα προγράμματα εκπορεύονται από τους υποψηφίους Προέδρους, Γερουσιαστές και Βουλευτές, που διαμορφώνουν τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις και εκλέγονται με προκριματικές, ως υποψήφιοι και όχι διορισμένοι από το κόμμα. Οι Γερουσιαστές και Βουλευτές για να υπουργοποιηθούν παραιτούνται. Και επίσης για την ισορροπία των πολιτικών δυνάμεων μεταξύ εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας παραδοσιακά ο αμερικανός ψηφοφόρος συνήθως ψηφίζει αντίθετα , εκλέγει Πρόεδρο ( εκτελεστική ) από το ένα κόμμα και δίνει την πλειοψηφία στην Γερουσία ( νομοθετική ) στο άλλο.
Η Ελλάδα έχει γίνει περίγελος στο κόσμο και κυρίως στην Ευρώπη. Μπορούμε, όμως, με το παράδειγμά μας και την οικονομική κρίση να ξεπεράσομε, αλλά και να μεταλαμπαδεύσομε το πολίτευμα της διάκρισης των τριών εξουσιών στην Ευρώπη, όπως φυσικά πρώτοι εμείς το διατυπώσαμε στην αρχαιότητα. Η σύσταση επιτροπής είναι αναγκαία για τη σύνταξη Συντάγματος διάκρισης των τριών εξουσιών και με περιορισμό των Βουλευτών σε 150, που θα προέρχονται από τα μεγάλα και μικρά κόμματα και φυσικά χωρίς Γερουσία, λόγω του μικρού πληθυσμού της Ελλάδας. Μπορεί δε να ξεκινήσει η διαδικασία άμεσα.
Θεωρώ πως η Ελλάδα μπορεί να εφαρμόσει την αριστοτελική διάκριση των τριών εξουσιών, έτσι ώστε αυτή η πανάρχαια χώρα ενός ένδοξου πολιτισμού, που βοήθησε στην εξέλιξη της ανθρωπότητας να αποτελέσει την πρωτοπορία στην Ευρώπη, Ο διάσημος ιστορικός Gombrich θα τονίσει στο βιβλίο του «η Μικρή Ιστορία του Κόσμου» που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, πως: «Ο Αριστοτέλης εκτός από δάσκαλος του Αλέξανδρου, ήταν και δάσκαλος ολόκληρης της ανθρωπότητας για δύο χιλιετίες. Για 2.000 χρόνια, κάθε φορά που οι άνθρωποι διαφωνούσαν γύρω από ένα οποιοδήποτε θέμα, ανέτρεχαν στα κείμενα του Αριστοτέλη και τα συμβουλεύονταν». Φυσικά προσθέτουμε πως οι Έλληνες δεν τα είπαν όλα, αλλά έθεσαν τις βάσεις για όλα.
Ας αναλογισθούμε την ιατρική επιστήμη πως λύτρωσε την ανθρωπότητα από τον κομπογιαννιτισμό και με την εξέλιξή της θεραπεύει και σώζει ζωές, την αστροφυσική από τους αστρολόγους και γενικά την εξέλιξη πολλών επιστημών, όπως οι τεχνολογικές επιστήμες Δυστυχώς υπάρχει ακόμη στην πατρίδα μας ο κομπογιαννιτισμός της πολιτικής. Μπορούμε να τερματίσουμε και αυτόν αν αντιληφθούμε την αξία των πολιτικών και οικονομικών επιστημών, που θα αντικαταστήσουν τον κομπογιαννιτισμό της πολιτικής, ξεκινώντας από την εφαρμογή της διάκρισης των τριών εξουσιών, που εξασφαλίζουν την ελευθερία της σκέψης και της δράσης και αδιατάρακτη την κυβερνητική σταθερότητα μίας τετραετίας. Ο Πρόεδρος της Εκτελεστικής Εξουσίας ( Πρωθυπουργός ) να εκλέγεται για μία τετραετία από τον λαό και να μην εξαρτάται από τη Βουλή παρά μόνο για ποινικές ευθύνες. Διαφορετικά οι αλλαγές της ταμπέλας κάθε τόσο με θνησιγενή κόμματα ορισμένου κύκλου ουσιαστικά είναι αυτό που ακούγαμε από την γιαγιά μας : « άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς ».
pappous Lefterakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου