ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
«Μα πώς θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο; Ζήτησα να μου δώσουν μια λίστα από τη Γαλλία για να αφαιρέσω μόνο τους συγγενείς μου; Κανένα άλλο όνομα, έτσι για να μπερδέψω;»
Γ. Παπακωνσταντίνου
Αυτά λέει σε συνέντευξή του στις 30/12/2012 στο «Έθνος της Κυριακής» o Γ. Παπακωνσταντίνου και, ομολογουμένως, το επιχείρημα του εκτός από εύλογο μας αποδεικνύει οτι ο πρώην Υπουργός είναι πέραν των άλλων και ευφυής.
Όμως η ευφυΐα δεν αποκλείει την ανοησία. Η ζωή και η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα έξυπνων ανθρώπων που διέπραξαν μοιραίες ηλιθιότητες. Στο κάτω κάτω, η κατηγορία που του προσάπτεται αφορά την πρόθεσή του να προστατεύσει συγγενείς και η Ελλάδα είναι το απόλυτο μοντέλο της κοινωνίας των συγγενών και των κολλητών παρά στο μοντέλο της κοινωνίας των πολιτών, γιατι αυτός ειδικά να αποτελέσει την παραφωνία στην συμπεριφορά του πολιτικού και όχι μόνο προσωπικού της χώρας ; .
Εμένα πάντως μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι το έκανε . Εκείνο όμως για το οποίο τολμώ να εκφράσω τη βεβαιότητά μου είναι ότι ο πρώην υπουργός πληρώνει μια άλλη ανοησία, θα έλεγα μεγαλύτερη από εκείνη που του καταλογίζεται. Εννοώ το γεγονός ότι , ενώ ο ίδιος ζήτησε τη λίστα, όταν επί τέλους την παρέλαβε ουσιαστικά δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί της και το ερώτημα είναι , γιατί την ζήτησε ; . Μόνος του ανέλαβε την ευθύνη , που έπρεπε όμως , αυτην ειδικά , λόγω της τραγικής οικονομικής καταστασης του λαού , να την φέρει σε πέρας με τρόπο απολύτως διαφανή και θεσμικά άψογο, εξασφαλίζοντας την ακεραιότητά του σε κάθε βήμα της διαδικασίας . Επίσης η τραγική απερισκεψία του Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν ότι ενώ ο ίδιος την ζήτησε , όταν έφτασε η λίστα στην Αθήνα την δέχθηκε περίπου ανεπισήμως , χωρίς να πρωτοκολληθεί και έπειτα ζήτησε από κάποιους στο γραφείο του "τα στοιχεία αυτά να φυλαχθούν κάπου εμπιστευτικά, επειδή δεν είχα και μεγάλη εμπιστοσύνη σε ορισμένους στο υπουργείο Οικονομικών" , όπως δήλωσε παλαιότερα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.
Αυτά, κατά την γνώμη μου, ήταν τα μοιραία σφάλματα του Γ. Παπακωνσταντίνου. Δεν αναγνώρισε τον κίνδυνο , γιατί φαίνεται ότι δεν ήταν σε θέση να καταλάβει την ιδιαίτερη πολιτική σημασία του θέματος. Έτσι έμπλεξε και τώρα τίποτε δεν εμποδίζει τον συνήθως καχύποπτο Έλληνα να υποψιάζεται ότι, ενώ ήταν ικανός για τη μία ανοησία, γιατί να μην ήταν ικανός και για την άλλη ηλιθιότητα; Ο βαθύτερος όμως λόγος για τον οποίο ο Γ. Παπακωνσταντίνου βρίσκεται σήμερα στριμωγμένος στον απεχθή ρόλο της Ιφιγένειας είναι ότι , έπρεπε , τότε μεσα στην δύνη της εφιαλτικής δημοσιονομικής καταστασης της χώρας , να αρνηθεί να αναλάβει το Υπουργείο Οικονομικών και τούτο γιατί κάθε πολιτικός , πρωτίστως για το δημόσιο καλό αλλά και για το δικό του συμφέρον , πρέπει να γνωρίζει τις δυνατότητες και τα όρια του και το σπουδαιότερο να τα ...... αποδέχεται.
Υ.Γ. Παρατηρώντας την επικαιρότητα βλέπω με θλίψη οτι εξελισσόμαστε σε μια κοινωνία οχλοκρατίας που απονέμει δικαιοσύνη διά της τηλεοράσεως και δια της αναγωγής του λαϊκισμού σε νομική επιστήμη. Ενώ ξεχάσαμε και συγχωρήσαμεσε όσους παρασκεύασαν τότε με άφρονες οικονομικές πολιτικές την καταστροφή της χώρας και το τραγικότερο τίμουμε με την ψήφο μας οσους δημιουργούν τώρα πολιτικό κεφάλαιο επενδύοντας στην κρίση και στην απόγνωση του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου