Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013










                               ΟΤΑΝ ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ....................................

Υπάρχει στη χώρα μας ένας πολιτικός κόσμος που έχει απογυμνωθεί από την ιστορική αίσθηση της φυλής , από την ικανότητα ανάληψης σοβαρής και συνεπούς πολιτικής δράσης  και το κυριότερο στερείται εκείνης της φιλοπατρίας που θα έθετε το όφελος  της χώρας υπεράνω του κομματικού και προσωπικού του συμφέροντος .Οι πολιτικοί στην Ελλάδα – κι αυτή είναι η τραγωδία μας – έχουν από καιρό αποστειρωθεί από ενοχλητικές πλέον για αυτούς έννοιες , όπως ηθική δέσμευση , κοινωνική ευθύνη , αλληλεγγύη και κυρίως αξιοπρέπεια . Έχουμε πλέον διαπιστώσει ,εδώ και τρία χρόνια , ότι στην Ελλάδα η οικονομία αυτονομήθηκε από την πολιτική ,τώρα βλέπουμε με συντριβή και την πολιτική να αυτονομείται από την κοινωνία και μέσω περίπλοκων διαμεσολαβήσεων αυτή η νέα κατάσταση να ακυρώνει και  την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος  : την αντιπροσωπευτικότητα .Και τούτο διότι ναι μεν ο λαός αποφασίζει για την τύχη του , δια των εκλογών  κάθε τέσσερα χρόνια . Τα μεγάλα όμως οικονομικά συμφέροντα αποφασίζουν και δρουν κάθε λεπτό ενώ την ίδια στιγμή οι πολιτικοί μας , αν στην καλύτερη περίπτωση  δεν  απουσιάζουν , εφαρμόζουν τις εντολές των παραγόντων της διεθνούς οικονομίας. Αυτό είναι το πρόβλημα των δυτικών δημοκρατιών όταν απουσιάζει η πολιτική ,όπως το αναλύει ο NOAM CHOMSKY.

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013


                            
                                                 ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ;

Το έργον των θεών διακόπτομεν εμείς,
τα βιαστικά κι άπειρα όντα της στιγμής.
                                Κ. Π. Καβάφης  . ( 1863 - 1933 )

Ένα  πολύ δύσκολο  αλλά πολύ ζουμερό και καίριο ερώτημα  προβάλλει μπροστά μου κάθε χρόνο τέτοιες μέρες που  , λόγω των εισαγωγικών και απολυτήριων εξετάσεων , γίνεται έντονη η παρουσία των εκπαιδευτικών στην ζωή μας  , το ερώτημα είναι : Η εργασία του εκπαιδευτικού είναι επάγγελμα ή λειτούργημα ;                                                                                                                                                                                    Ο εκπαιδευτικός υποχρεούται να μεταλαμπαδεύσει  στις τρυφερές νεαρές υπάρξεις , που τις εμπιστεύονται  στα χέρια του οι γονείς και η πολιτεία  , όλες τις γνώσεις του , την μόρφωση του και τις δεξιότητες του . Εδώ όμως είναι ο κόμπος , διότι αν αυτό το βλέπει ο εκπαιδευτικός   ως καθημερινή μηχανική υποχρέωση απλής παράδοσης από αυτόν και αφομοίωσης γνώσεων από τους μαθητές , τότε η εργασία του αυτή καθόλου δεν διαφέρει των άλλων , πιθανόν να είναι δύσκολο και κοπιώδες  επάγγελμα , μπορεί να  θαυμάζουμε στην εφαρμογή του  το εκπαιδευτικό έργο επιστημόνων μεγάλου βεληνεκούς ή το ερευνητικό έργο υψηλού κύρους εκπαιδευτικών , αλλά μέχρις  εδώ . Η θεϊκή  ( με την έννοια της δημιουργίας ) διαφορά βρίσκεται όταν ο εκπαιδευτικός βλέπει το έργο του σαν  αποστολή προς την ανθρωπότητα , σαν λειτούργημα δηλαδή , τότε δεν υπάρχει σύγκριση με καμία απολύτως άλλη δουλειά , γιατί στην έννοια αυτή εμπεριέχεται ότι το υψηλότερο , ότι  το ανώτερο , ότι το ιερότερο υπάρχει στην κοινωνία που ζούμε :  Την ευθύνη δημιουργίας  υγιούς ανθρώπινης προσωπικότητας . Σ΄ αυτόν   λοιπόν τον σκοπό , στην διάπλαση της σωστής προσωπικότητας των παιδιών , καλείται πρωτίστως να προσφέρει ο εκπαιδευτικός  όλο το μυαλό και την καρδιά του με κάθε θυσία , με πάθος και με  αυταπάρνηση . Γιατί με θυσία και αυταπάρνηση ; Μα γιατί έτσι  το απαιτεί κάθε  κοινωνική προσφορά. Τεράστιο το έργο του εκπαιδευτικού που βλέπει την εργασία του σαν λειτούργημα , δυσκολότατη η αποστολή του και μάλιστα στην Ελλάδα του σήμερα με τις δραστικές μισθολογικές μειώσεις  και  τις απειλές για απολύσεις  εκπαιδευτικών. Είναι όμως απολύτως βέβαιο ότι μόνο  από τον σωστό κτίσιμο  του πνευματικού κόσμου των παιδιών μας  θα εξαρτηθεί αν θα έχουμε καλά εγγόνια , καλούς γιατρούς , καλούς δικαστές , καλούς οικονομολόγους , καλούς κυβερνήτες και το κυριότερο από αυτούς και το έργο τους εξαρτάται  αν επιτέλους αποκτήσουμε και καλούς πολίτες σε αυτή την χώρα και αυτό θα γίνει μόνο αν οι εκπαιδευτικοί μας , όσο και αν  απαξιώνονται σήμερα στην χώρα μας , νοιώθουν το έργο τους όχι ως εκπλήρωση επαγγελματικής υποχρέωσης προς το  Υπουργείο Παιδείας & Θρησκευμάτων  , αλλά ως προσφορά υψηλού  λειτουργήματος προς τον άνθρωπο .
Ο Πλάτων σε μια ιεράρχηση της αξίας των αγαθών , βάζει σε πρώτη θέση τα πνευματικά αγαθά ( εφόσον μέσα στο ανθρώπινο πνεύμα υπάρχει η σωφροσύνη ), στη δεύτερη σειρά βάζει τα σωματικά αγαθά ( γιατί στο σώμα υπάρχει η υγεία αλλά και η ομορφιά ) και τέλος στην τρίτη και τελευταία τον πλούτο και τις περιουσίες. ( Νόμοι Γ, παρ.697b-3 ).

1η Ιουλίου 2013 .

Στην κόρη μου ……….. με πολύ αγάπη και με πολλές ευχές για τα γενέθλιά της .