NERO CLAVDIUS CAESAR AVGUSTUS

Pearls before breakfast

Ένα κοινωνιολογικό πείραμα για το γούστο, την αντίληψη και τις προτεραιότητες των ανθρώπων της Αμερικανικής πρωτεύουσας κι όχι μόνο , έγινε πριν λίγα χρόνια από την  εφημερίδα Washington Post.

Ήταν ένα παγωμένο πρωινό  της 12ης Ιανουαρίου του 2007 όταν, ένας νεαρός ντυμένος με παντελόνι παραλλαγής,  μπλουζάκι μακό κι ένα κασκέτο του μπέιζμπόλ , στάθηκε στην άκρη  μιας πολυσύχναστης αποβάθρας του μετρό της Washington D.C.
Στα χέρια του κρατούσε ένα βιολί και άρχισε να παίζει κομμάτια μουσικής . Ο κόσμος περνούσε βιαστικός για τη δουλειά του, όταν μετά από 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Κοντοστάθηκε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά συνέχισε βιαστικός τον δρόμο του.
Έπειτα από 4 λεπτά μία γυναίκα χωρίς να σταματήσει, ρίχνει στο κουτί του ένα δολάριο. Στα 6 λεπτά ένας νεαρός στέκεται λίγο για να τον ακούσει, αλλά κοιτάει το ρολόι του και συνεχίζει το δρόμο του. Μετά από 10 λεπτά ένα τρίχρονο αγοράκι σταμάτησε να τον κοιτάξει, αλλά η μητέρα του το έσυρε και το έσπρωξε για να συνεχίσει το περπάτημα, όμως αυτό γύριζε συνέχεια το κεφάλι του πίσω για να τον δει. Η ίδια αντίδραση παρατηρήθηκε σε όλα τα παιδιά. Εκείνα κοιτούσαν κι οι γονείς τους τα τράβαγαν.
Μετά από 45 λεπτά ο βιολιστής συνέχιζε να παίζει και μόνο 6 άνθρωποι είχαν σταματήσει να τον ακούσουν για λίγο, ενώ 20 άτομα του άφησαν συνολικά 32 δολάρια δίχως να σταματήσουν όμως το περπάτημά τους.

Ποιος άραγε ήταν ο νεαρός καλλιτέχνης της αποβάθρας ;

 Ο βιολιστής αυτός ήταν ένας από τους καλύτερους βιολιστές στον κόσμο, ο πολυβραβευμένος Joshua Bell που έχει μία λαμπρή σταδιοδρομία καθώς και τον τίτλο του σούπερσταρ. Στο σταθμό του μετρό έπαιξε τα πιο δύσκολα κομμάτια του Μπαχ με ένα πολύτιμο  Stradivarius κατασκευασμένο το 1713, αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.
Αξίζει να σημειωθεί πως δεν είχε περάσει ούτε μία εβδομάδα από τότε που ο Bell είχε γεμίσει ασφυκτικά , παρά  τα  πανάκριβα εισιτήρια . την αίθουσα της περίφημης Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστώνης .

Μετά από μία ώρα παίξιμο στην αποβάθρα κι ενώ είχαν περάσει από μπροστά του πάνω από 1100 άτομα,  ο βιολιστής δεν αναγνωρίστηκε, δεν χειροκροτήθηκε. Μόνο σιγή απλώθηκε όταν αποχωρούσε από την αποβάθρα !

Το συμπέρασμα της έρευνας
Αν δεν διαθέτουμε έστω ένα λεπτό για να σταθούμε και να ακούσουμε έναν από τους σπουδαιότερους μουσικούς του κόσμου, να εκτελεί κάποια από τα ομορφότερα κομμάτια του κόσμου, με ένα από τα ωραιότερα μουσικά όργανα...
Πόσα άλλα καθημερινά και όμορφα πράγματα δεν αντιλαμβανόμαστε;
Πόσα όμορφα πράγματα ακούγονται αλλά εμείς δεν τα αφουγκραζόμαστε;
Πόσα ωραία περνούν από μπροστά μας , αλλά εμείς δεν τα βλέπουμε;
Αλήθεια πόσο αδιάφοροι και κουρασμένοι γίναμε;

Σημείωση : Η πρωτότυπη αυτή έρευνα της «Washington Post» υπό τον τίτλο «Pearls before breakfast» («Μαργαριτάρια πριν από το πρόγευμα»), έγινε από τον συντάκτη της Τζιν Γουαϊνγκάρτεν και του χάρισε το βραβείο Πούλιτζερ  2008.