Πέμπτη 29 Μαΐου 2014


  

Οι πολιτικοί ηγέτες των ανεπτυγμένων χωρών , προκειμένου να χορηγήσουν οικονομική  βοήθεια ζητούν  πάντα ανταλλάγματα από την αιτούσα χώρα και αυτό δυστυχώς οι πολιτικοί μας το αγνοούσαν . Μας ζήτησαν αποκρατικοποιήσεις , μειώσεις μισθών και συντάξεων , απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων , έκθεση της  οικονομίας μας στις αδυσώπητες δυνάμεις του παγκόσμιου ανταγωνισμού και άνοιγμα των συνόρων μας και εμείς αναγγαστικά με το μαχαίρι στο λαιμό υποχωρήσαμε , έτσι  όταν η βοήθεια  τελικά μας εδόθη ήταν και είναι με όρους  και  συνθήκες που μάλλον μας ζημιώνει παρά μας ωφελεί  . Αυτούς τους σκληρούς όρους  οι ισχυροί ηγέτες , τους επιβάλουν άλλοτε  απευθείας και άλλοτε μέσω των διεθνών χρηματοδοτικών οργανισμών τους οποίους πάντα ελέγχουν  ( Δ.Ν.Τ.  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ . ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ) .
Έτσι όμως καταδικάζουν αενάως την χώρα μας στη φτώχεια . Μήπως το κάνουν από άγνοια ; Μήπως κάνουν λάθος , όπως ακούσαμε τώρα τελευταία , στους υπολογισμούς του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή ; Όχι βέβαια , γιατί οι ίδιες  οι πλούσιες αυτές χώρες δεν είχαν εφαρμόσει ποτέ αυτές τις περιοριστικές οικονομικές πολιτικές  στο παρελθόν όταν ήταν και αυτές αναπτυσσόμενες  φτωχές οικονομίες , τότε  δεν είχαν άγνοια , τότε δεν έκαναν λάθος , ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν ,  τότε το κράτος τους παρενέβαινε  στην οικονομική ζωή ενεργά και σε όλες τις περιπτώσεις δημιουργούσε και ανέπτυσσε τεράστιες εγχώριες αγορές ( π.χ.  δημόσιες εταιρίες ύδατος , ηλεκτρισμού , σιδηροδρόμων , ορυχείων κ.α. ). Όλες οι σημερινές πλούσιες χώρες έχουν χρησιμοποιήσει παλαιότερα και για αρκετά χρόνια , μέχρι να αναπτυχθούν , τον προστατευτισμό στην βιοτεχνίας τους ( μέσω υψηλών δασμών στα εισαγόμενα )  και την ενίσχυση των βιομηχανιών τους στα πρώτα βήματά τους ( με κρατικές δωρεάν επιδοτήσεις )  . Σαν παράδειγμα ας γυρίσουμε πίσω 300 χρόνια , άς πάμε στις αρχές του ΙΗ΄ αιώνα, τότε που η αρχέγονη βιομηχανία της Βρετανίας στράφηκε στην παραγωγή μάλλινων υφασμάτων , την τότε βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας  που σε αυτήν κυριαρχούσαν  με την ποιότητα και τις χαμηλές τους τιμές  η Ολλανδία και το Βέλγιο . Τότε ο Βρετανός πρωθυπουργός Sir Robert Walpole  ( 1676 – 1745 ), για να στηρίξει την Βρετανική υφαντουργεία ,  επέβαλλε υψηλούς δασμούς στα εισαγόμενα μάλλινα και ειδικές κρατικές δωρεάν  επιχορηγήσεις στις βρετανικές βιομηχανίες  υφασμάτων από το 1721 μέχρι και το 1742 , με αυτά τα οικονομικα μέτρα παρήγαγαν και  έκαναν αργότερα παγκοσμίως γνωστά τα περίφημα αγγλικά κασμήρια . Το παραπάνω παράδειγμα ασφαλώς δεν το επέλεξα τυχαία γιατί αφορά την χώρα που γέννησε τον καπιταλισμό και την  ελεύθερη αγορά την : Βρετανία .
Τι έχει γίνει όμως με τον άλλο πυλώνα του καπιταλισμού , τον κύριο υποστηρικτή του παγκόσμιου ελεύθερου εμπορίου και των ελεύθερων αγορών , τις Η.Π.Α. ;     
Οι Αμερικανοί , εξ αιτίας των τυπωμένων πορτρέτων , αποκαλούν τα χαρτονομίσματα τους , τα δολάρια  “  Dead Presidents
Πάντως κατά ένα μέρος αυτό δεν είναι σωστό , όσοι απεικονίζονται βέβαια στα δολάρια είναι πεθαμένοι , δεν υπήρξαν όμως όλοι τους πρόεδροι .                            
Ας πάρουμε το πιο διάσημο χαρτονόμισμα που είναι των 100 $ , ο Βενιαμίν Φραγκλίνος  ο οποίος απεικονίζεται σε αυτό δεν υπήρξε ποτέ πρόεδρος ,θα μπορούσε βέβαια αν το ήθελε να γινόταν , θα μπορούσε να σταθεί επάξια απέναντι στον Τζωρτζ Ουάσιγκτον διεκδικώντας την ψήφο του Αμερικανικού λαού στην πρώτη εκλογή προέδρου το 1789  ή στην επόμενη του 1793.             
Στην πρώτη τελετή ορκωμοσίας αμερικανού προέδρου ο Τζωρτζ Ουάσιγκτον που  απεικονίζεται στο χαρτονόμισμα του 1 $ , διεκήρυξε ότι τα ρούχα που φορούσε ήταν κακής βέβαια ποιότητας , κατασκευασμένα όμως στο Connecticut από Αμερικανούς εργάτες και όχι  καλής ποιότητας και κατασκευασμένα στο Manchester από Άγγλίδες εργάτριες  και κάλεσε τους Αμερικανούς να τον μιμηθούν χρησιμοποιώντας και καταναλώνοντας αμερικάνικα προϊόντα ( προστατευτισμός ) .  
Στο χαρτονόμισμα των 2 $ απεικονίζεται ο Τόμας Τζέφερσον και σε αυτό των 20 $ ο Άντριου Τζάκσον , ίσως οι μοναδικοί που θα γίνονταν σήμερα πανηγυρικά αποδεκτοί από το Δ.Ν.Τ. , την Παγκόσμια Τράπεζα , το Υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας και το Υπουργείο Οικονομικών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας , πραγματικά υπήρξαν επάξιοι διαχρονικοί εκπρόσωποι του διεθνούς καπιταλισμού .   
 Στο χαρτονόμισμα των 5 $ βρίσκεται ο Αβραάμ Λίνκολν είναι ο πρόεδρος που έμεινε γνωστός στην  διεθνή πολιτική για τον πόλεμο κατά της δουλείας και στην παγκόσμια θεωρία της μακροοικονομίας για τις ακραίες προστατευτικές του θέσεις , είχε ανεβάσει τους αμερικάνικους δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα ο αθεόφοβος , στο πρωτοφανές 45% επί της αξίας τους       
 Στο χαρτονόμισμα των 50 $ έχουμε τον Οδυσσέα Γκραντ είναι ο πρόεδρος που δήλωσε, αψηφώντας μάλιστα τις πιέσεις των Βρετανών , “ Σε 200 χρόνια όταν οι ΗΠΑ θα έχουν αποκομίσει όσα οφέλη προσφέρει ο προστατευτισμός , θα υιοθετήσουμε αυτό που ζητούν οι Άγγλοι , την ελεύθερη αγορά “ .         
 Εκείνο όμως  που οι  Αμερικανοί Golden Boys δεν προσέχουν , όταν στο διάλυμα της δουλειάς τους κατεβαίνουν από τους ουρανοξύστες του Manhattan και δίνουν ένα 10 $ για μια coca cola classic και ένα burger , είναι η απεικόνιση αυτού του χαρτονομίσματος  . Το χαρτονόμισμα των 10 $  κοσμεί μια πραγματική δυσάρεστη έκπληξη για αυτούς , απεικονίζει τον Αλεξάντερ Χάμιλτον , τον κατεξοχήν πολέμιο της ελεύθερης αγοράς  . Ο Χάμιλτον δεν έγινε ποτέ πρόεδρος ήταν όμως ο πρώτος αμερικανός  Υπουργός Οικονομικών . Γιατί λοιπόν έναν Υπουργό τον έβαλαν ανάμεσα στους κραταιούς προέδρους ;  Ο Χάμιλτον έλαβε αυτήν την εξαιρετική τιμή γιατί θεωρείται ο αρχιτέκτονας του αμερικανικού οικονομικού συστήματος . Στην ηλικία των 32 ετών και δύο χρόνια από τον διορισμό του , υπέβαλε το 1791 στο Κογκρέσο και εγκρίθηκε από αυτό , τον “ Νόμο περί Παραγωγής “ σε αυτόν τον νόμο ο Χάμιλτον , με την εισηγητική του έκθεση , υποστήριζε ότι οι αμερικανικές βιομηχανίες και βιοτεχνίες που είναι παντελώς αδύναμες απέναντι στις Αγγλικές κατά κύριο λόγο , αλλά και στις Γερμανικές και Γαλλικές , πρέπει να λάβουν προστασία με δασμούς στα εισαγόμενα βιομηχανικά και βιοτεχνικά προϊόντα  και δωρεάν  επιδοτήσεις  από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους .Ο νόμος αυτός του Χάμιλτον δεν αφορούσε μόνο τα παραπάνω αλλά περιελάμβανε διατάξεις για την ίδρυση τραπεζικού συστήματος με την εγγύηση του αμερικάνικου δημοσίου και τεράστιες επενδύσεις για  δημόσια έργα .Πάντως ο προστατευτισμός των αμερικάνικων προϊόντων  αποτελούσε τον βασικό πυρήνα του νόμου αυτού που τόσο ωφέλησε την αμερικάνικη συμπολιτεία μια και κατέστησε τις Η.Π.Α σαν πρώτη δύναμη στον πλανήτη Γη. 


                     

Δεν υπάρχουν σχόλια: