Ο  ΕΝ.Φ.Ι.Α , Η ΜΙΣΘΩΣΗ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ  Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ  

“Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του κράτους.  Συνταγμα αρθρο 17

ΕΝ.Φ.Ι.Α.                                                                                                                                                                     Φέτος είναι το έβδομο συνεχόμενο έτος κατά το οποίο οι ιδιοκτήτες ακινήτων καλούνται να πληρώσουν έναν φόρο που ισοδυναμεί με δήμευση της περιουσίας τους. Και τούτο για τον εξής απλό λόγο . Μετά το 2009 οι εμπορικές αξίες των ακινήτων κατέρρευσαν . Όμως ο ΕΝ.Φ.Ι.Α υπολογίζεται – παρανόμως - με τις αντικειμενικές αξίες του 2007.                                                                             

Έτσι καλούνται τώρα οι ιδιοκτήτες εν έτει 2016 να πληρώσουν όχι μόνο τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. αλλά κυρίως και τον συμπληρωματικό φόρο , που φέτος θα υπολογίζεται  στο τμήμα της  πάνω των 200.000 €  περιουσίας , η οποία αξία στις περισσότερες περιπτώσεις , δεν υπάρχει πια , είναι πλασματική, και τούτο γιατί τα ακίνητα έχουν απολέσει , από το 2009, πάνω από το 60% της αξίας τους .   Όλα τα παραπάνω δεν είναι μόνο αντισυνταγματικά αλλά και παράνομα .                                                    

Νόμος 1882/ 2090 : Οι τιμές των ακινήτων αυξάνονται ή μειώνονται ποσοστιαία ανάλογα με τους παράγοντες που επηρεάζουν αυξητικά ή μειωτικά την αξία των ακινήτων. Οι τιμές αναπροσαρμόζονται το βραδύτερο ανά διετία.                                                         

Υπό αυτές τις εξωφρενικές χρεώσεις πολλοί ιδιοκτήτες αδυνατούν να καταβάλλουν τα ποσά που τους βεβαιώνονται, έτσι αναγκάζονται , προκειμένου να πληρώσουν αυτούς τους παράλογους φόρους , να πουλήσουν, κανείς δεν αγοράζει οπότε η κτηματαγορά καταρρέει και μαζί με αυτήν καταρρέουν και ιδιοκτήτες . Η παραβίαση του συντάγματος είναι κραυγαλέα και η αντικειμενική αξία επί της οποίας υπολογίζεται ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. είναι παράνομος .                                                           

Το τραγικό  είναι ότι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι βαθιά θρησκευόμενος  χριστιανός ορθόδοξος ,  νομικός και συνταγματολόγος , καμία όμως από αυτές τις ιδιότητες δεν τον ανάγκασαν να παρέμβει για να δώσει ένα τέλος στην αδικία , στην παράβαση του Συντάγματος και στην παρανομία των μικρών μπολσεβίκων .                                                                                                                                                                     

ΜΙΣΘΩΣΕΙΣ                                                                                                                                                                           Στα ευνομούμενα κράτη ισχύουν και εφαρμόζονται τρείς θεμελιώδεις αρχές  που διασφαλίζουν , κατά τρόπο ισόνομο ,τις οικονομικές σχέσεις των πολιτών.                                                                                                                                                                                

 1^η αρχή . Η Ασφάλεια των συμβάσεων .                                                                                                   

2^η .αρχή. Η Ασφάλεια των συναλλαγών                                                                                                    

3^η .αρχή. Η Ασφάλεια του δικαίου .                                                                                                                

 Στην Ελλάδα παρότι και οι τρείς παραπάνω αρχές είναι κατοχυρωμένες στο σύνταγμα , αυτές δεν τηρούνται. Αν και οι ιδιωτικές συμβάσεις παραβιάζονται συστηματικά , ο νόμος όχι μόνο δεν προβλέπει αλλά και δεν επιτρέπει αυτόματες κυρώσεις σε όσους κατάφωρα παραβιάζουν τα συμφωνηθέντα.                           

Το πλέον παράδοξο που συμβαίνει στην χώρα μας  είναι ότι ο νόμος κατισχύει των  όρων που συμφωνούνται στα ιδιωτικά συμφωνητικά.                                                   

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανάγκης συνεπούς κρατικής εφαρμογής των παραπάνω τριών αρχών είναι τα μισθωτήρια ακινήτων.                                                                       

Στο ιδιωτικό συμβόλαιο μπορεί να συμφωνούν οι συμβαλλόμενοι την χρονική διάρκεια της μίσθωσης , αλλά ο μισθωτής , κατά ένα πρωτότυπο ελληνικό τρόπο , έχει όλη την ευχέρεια να την λύσει  χωρίς συνέπειες  όποτε θέλει , όχι όμως και ο εκμισθωτής .                                                                                                                                                        

Ο μισθωτής μπορεί να μην καταβάλλει επί μήνες το συνομολογούμενο μίσθωμα, αλλά στην χώρα μας , ο εκμισθωτής δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα για να επιβάλλει τα συμφωνηθέντα .                                                                                                                     

Η διαδικασία έξωσης κοστίζει τόσο πολύ στον εκμισθωτή και είναι τόσο χρονοβόρα , ώστε είναι αποτρεπτική . Άλλες πιθανότητες να εισπράξει τελικά ο εκμισθωτής τα συμφωνηθέντα , αλλά μη καταβληθέντα ενοίκια , είναι μηδαμινές ως ανύπαρκτες .                                                                                                                                                   

 Σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη η έξωση του κακοπληρωτή γίνεται αυτόματα.                                  
Στην Βρετανία λχ. δεν απαιτείται δικαστική απόφαση. Αν δεν τηρηθούν οι όροι του μισθωτηρίου , ως προς την έγκαιρη καταβολή των μισθωμάτων, ο εκμισθωτής αναθέτει απευθείας στον δικαστικό επιμελητή την εκτέλεση της έξωσης και αυτή συντελείται εντός ολίγων ημερών.                                                                                                                                                          

Στην Ελλάδα η έλλειψη διαδικασιών που να διασφαλίζουν τα συμφέροντα των συμβαλλομένων στις μισθώσεις έχουν γίνει η αιτία να επινοηθούν από το κράτος παράλογες διαδικασίες . Μια εξ αυτών είναι η , μοναδική σε όλη την Ευρώπη , δυνατότης εκχωρήσεως στο Ελληνικό δημόσιο των μη εισπραχθέντων ενοικίων , ώστε να μην φορολογηθεί ο ιδιοκτήτης για κάτι που δεν εισέπραξε . Το παραπάνω μέτρο δεν ελήφθη από ενδιαφέρον του ελληνικού κράτους για τα δικαιώματα των εκμισθωτών . Αυτό που ενδιαφέρει  το κράτος είναι να μην θίγονται τα δικά του συμφέροντα.  Έτσι αν ένας κακοπληρωτής δεν πληρώνει τα ενοίκια , αντί το κράτος να εξασφαλίζει την εφαρμογή  της αρχής της ασφάλειας των συμβάσεων και να διευκολύνει την έξωση, θέλει απλώς να κατοχυρώσει ότι το ίδιο θα εισπράξει οπωσδήποτε τον αναλογούντα φόρο. Αυτά τα τραγελαφικά είδαν τα μέλη της τρόικα ή μάλλον του κουαρτέτο κατά την διάρκεια των ελέγχων  και τρελάθηκαν, το πρώτο που ερώτησαν τον υπουργό Αλεξιάδη ήταν ποιος τα σοφίστηκε όλα αυτά ; Στην συνέχεια απαίτησαν από τον αμήχανο υπουργό οικονομίας την κατάργησή των και την λήψη νομοθετικών μέτρων που να διασφαλίζουν τα συμφέροντα των συμβαλλομένων . Κατά αρχήν ο υπουργός συμφώνησε , τι άλλο να έκανε ; Έτσι το ίδιο απόγευμα ανήγγειλε στους δημοσιογράφους , ότι το μέτρο της εκχώρησης καταργείται .                                                        

 Όμως μετά από μερικές ημέρες και κατόπιν ωρίμου σκέψεως και  θεωρώντας ότι η διατήρηση όχι μόνο του ΕΝ.Φ.Ι.Α αλλά και του υπάρχοντος  κρυπτοσοσιαλιστικού δικαίου στην Ελλάδα είναι δύο σημαντικά ταξικά  όπλα που συμβάλλουν  στην αποτροπή των προσπαθειών της αστικής τάξης για την άνοδο της στην εξουσία , ο υπουργός  δήλωσε στα ΜΜΕ ότι το μέτρο εκχωρήσεως  δεν καταργείται μεν ρητώς, - αυτό για το πόπολο, για την ψήφο του-,  αλλά θα ισχύει με τέτοιους όρους και  προϋποθέσεις ,  που θα είναι σαν να καταργείται, -αυτό για το κουαρτέτο , για τα 80 δις- .                                                                                                                                     

Μπορεί λοιπόν να μην χάσαμε θεωρητικά το μέτρο της εκχώρησης  , χάσαμε όμως πραγματικά το μέτρο της σοβαρότητά μας.  

                                                                                                      frixos           

                                             ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΕΠΟΧΗ

                                                                 

Πέρσι τέτοια εποχή μπορεί να ζούσαμε σε ένα κλίμα αγωνίας , να μην  ξέραμε που βρισκόμασταν και που πηγαίναμε , να είχε έρθει το καλοκαιράκι του 2015 και την ηλιοθεραπεία μας να την κάναμε στα  ΑΤΜ , αλλά όμως είχαμε και τις αναπάντεχες  χαρές μας , είχαμε γνωρίσει και καμαρώναμε την για πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς. Δεν ξέρω εάν οι κυβερνήσεις που θα μας προκύψουν στο μέλλον , της Αριστεράς , του Κέντρου ή της Δεξιάς θα έχουν να μας προσφέρουν εκπλήξεις και χαρές σαν αυτές που απολαύσαμε από τον Ιανουάριο 2015  μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους με την αιφνίδια απόφαση του κ. Τσίπρα να πάει σε εκλογές . Είναι αδύνατον να βρεθούν ξανά σε μια κυβέρνηση , από όποιο ή όποια κόμματα και αν προέρχεται , πολιτικοί σαν αυτούς που πρωταγωνίστησαν στην χρεοκοπημένη χώρα μας εκείνο το αξέχαστο εννιάμηνο του 2015. Κατ’ αρχήν ο πρώτος και ανεπανάληπτος πρωταγωνιστής ήταν ο υπουργός που του λείπει το ένα  ν . Μοναδική περίπτωση ανθρώπου που ούτε ο ίδιος ο θεός μπορεί να πλάσει για δεύτερη φορά . Γιάνης με το κόκκινο σιρίτι στον σηκωμένο γιακά , ο ένας και μοναδικός . Οικονομολόγος μπορείς να γίνεις εσύ ή το παιδί σου , αλλά Βαρουφάκης δεν γίνεσαι .Μια άλλη σπαρταριστή πολιτική μορφή του 2015 ήταν η αυτοκράτειρα Ζωή . Ξεκινούσε την ομιλία της , σε κάποια επιτροπή της βουλής , τα Χριστούγεννα εγκαλώντας τον Παυλόπουλο να παραιτηθεί , ως παραβάτη του συντάγματος και τελείωνε το Πάσχα , απειλώντας με βίαιη προσαρμογή ενώπιων της τον Στουρνάρα .Όμως οι ειδήσεις μας λένε ότι δεν πρόκειται , αυτά τα αστέρια της πολιτικής , να  χαθούν από το προσκήνιο . Ο Γιάνης μας θα εγκατασταθεί στο Βερολίνο όπου ενεργοποιεί το κίνημα DiEM25. Τη δε Ζωή μας  θα την απολαμβάνουμε από τις επάλξεις του νέου κόμματος την «Πλεύση Ελευθερίας» . Ως αναφορά τον Σούπερ Σταρ , αυτόν που μας έμεινε στο Μαξίμου , θα συνεχίσουμε φαίνεται να απολαμβάνουμε την παρουσία του για πολύ ακόμα χρόνο στη σκηνή  , γιατί αν μέχρι την συμφωνία του με το κουαρτέτο έπρεπε να έπαιζε το νταούλι του για να χόρευαν οι αγορές και οι εταίροι , τώρα μετά την συμφωνία του και την υπογραφή του στο τρίτο μνημόνιο , θα είναι αναγκασμένος  να το παίζει και να χορεύουμε εμείς .   

                                                                                                 frixos

         Τσίπρας: «Στο επίκεντρο πλέον μπαίνει η ανάπτυξη»

Πανστρατιά για την ανάπτυξη κήρυξε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλώντας το βράδυ της 16^ης  Ιουνίου2016 στην εκδήλωση «Ελλάδα 2021: Δίκαιη Ανάπτυξη - Παραγωγική Ανασυγκρότηση», στο μουσείο της Ακρόπολης

Όταν επικρατεί κλίμα εμπιστοσύνης στους πολίτες μιας χώρας με ελεύθερη οικονομία , αυτοί έχουν την διάθεση να καταναλώνουν, επομένως έχουμε αύξηση της ζήτησης . Όταν αυξάνεται η ζήτησης το άμεσο αποτέλεσμα είναι να αυξάνεται η εισαγωγή αλλά και η παραγωγή προϊόντων προς κάλυψη της πρόσθετης ζήτησης . Τότε στο κομμάτι της αύξησης της  παραγωγής , πέραν του ακαθαρίστου εγχωρίου προϊόντος αυξάνονται και οι θέσεις εργασίας .Από όλα τα προαναφερθέντα “Όταν”,  το πρώτο , εκείνο που αναφέρεται στην εξασφάλιση εμπιστοσύνης των πολιτών , είναι και το κλειδί ομαλής λειτουργίας μιας ελεύθερης οικονομίας . Όταν αυτή η εμπιστοσύνη δεν υπάρχει , η οικονομία πάει κατά κρημνό .Ο κυριότερος δείκτης στις ανεπτυγμένες χώρες , στις ΗΠΑ , στην Βρετανία , στην Γερμανία κλπ. που οι στατιστικές  τους εθνικές υπηρεσίες παρακολουθούν και μετρούν την οικονομία τους , είναι ο “Consumer confidencer Index” “Δείκτης Καταναλωτικής Εμπιστοσύνης”. Αυτός ο δείκτης , παρά τον αποφασιστικό και μοναδικό σχεδόν  ρόλο του στην οικονομία , δεν υπάρχει για την Εθνική Στατιστική Αρχή της Ελλάδας Και όμως όλα αρχίζουν και τελειώνουν με την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ο μόνος φορέας και μάλιστα ιδιωτικός, στην χώρα μας που υπολογίζει τον δείκτη καταναλωτή είναι το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, το “IOBE”. Στην Ελλάδα όμως ο δείκτης αυτός είναι απαξιωμένος , θεωρείται από τους πολιτικούς αλλά  και από τους πολίτες  ως εργαλείο του επάρατου καπιταλισμού  μια που από το 1974 στην ηγεσία της διαχείρισης της εθνικής οικονομίας επικράτησαν πολιτικοί με κρυπτόμαρξιστικές απόψεις και από τον Ιανουάριο του 2015 έκλεισε ο παράδοξος αυτός πολιτικοοικονομικός κύκλος , σαν τανάλια την χώρα μας , με πλήρη κατίσχυση μαρξιστών  οικονομολόγων και συγχρόνως , άκρατων λαϊκιστών πολιτικών . Ο λαϊκισμός έχει φωλιάσει για καλά στο μυαλό του ελληνικού λαού και ουσιαστικά κανένα κόμμα δεν μπορεί πλέον να τον αποφεύγει .Δυστυχώς αυτό είναι το τεράστιο πρόβλημα της χώρας και όχι η οικονομία ,την οικονομία την επεξεργάζεσαι , την αντιμετωπίζεις , παίρνεις μέτρα , όπως έκανε  λχ. ο κυπριακός ή ο ιρλανδικός λαός , για τον λαϊκισμό όμως τι μπορούμε να κάνουμε; Ο λαϊκισμός γεννήθηκε στην πρώτη , χρονολογικά, δημοκρατία του κόσμου , στην αθηναϊκή πολιτεία με την μορφή της δημαγωγίας από τους σοφιστές και τους επαγγελματίες πολιτικούς εκείνης της εποχής  . Για να υπάρξει λαϊκισμός πρέπει από το ένα μέρος να υπάρχουν πολιτικοί που να λαϊκίζουν , να υπάρχουν δηλαδή αυτοί που υπόσχονται τα πάντα στους πάντες και από το άλλο , οι πολίτες που να αποδέχονται και να υποστηρίζουν , δια τις ψήφου των ,τις καταφανώς εκτός τόπου και χρόνου υποσχέσεις τους ακόμα και όταν αντιλαμβάνονται κατά βάθος ότι οι υποσχέσεις αυτές δεν μπορούν να υλοποιηθούν ελλείψει θεσμών , μέσων και κυρίως χρημάτων . Στις σύγχρονες χώρες της Δύσεως σκοπός του κοινωνικού και οικονομικού συστήματος είναι να καταστούν οι πτωχοί πλούσιοι .Αυτό βέβαια δεν είναι εφικτό για όλους , καταβάλλεται πάντως προσπάθεια να αποκτήσουν οι περισσότεροι ένα αξιοπρεπές εισόδημα , να παύσουν τουλάχιστον να είναι φτωχοί. Στην χώρα μας όμως , στην χώρα του άκρατου λαϊκισμού , ο σκοπός είναι αντιστρόφως ανάλογος , όχι ο σκοπός εδώ στην χώρα μας δεν είναι να καταστούν οι πτωχοί πλούσιοι , αλλά να γίνουν οι πλούσιοι ….. φτωχοί . Η Ελλάδα έχει από το 2007 κυριευθεί και πλέον από το 2015 έχει κατακλυσθεί από έναν απόλυτο και διαλυτικό λαϊκισμό  . Φτάσαμε στο τραγικό σημείο από την μια να έχουμε “Capital Controls” στις τράπεζες μας (σαφή ένδειξη έλλειψης  εμπιστοσύνης) και από την άλλη να υπόσχεται ο πρωθυπουργός στον ελληνικό λαό…… δίκαιη ανάπτυξης.

                                                                                                                 frixos