“Πρώτη Φορά Αριστερά” …Ουδέν
κακό αμιγές καλού
Με μία ιστορικά ανεξήγητη όσο και απαράδεκτη
συμπεριφορά έναντι των ηττημένων αριστερών, απηνείς διώξεις, εκτελέσεις,
άγρια βασανιστήρια, αλόγιστη βία,
εξουθενωτικές εξορίες, εξοντωτικά πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων,
κατόρθωσαν οι νικητές του εμφυλίου να πετύχουν το αδιανόητο, να αγιοποιήσουν σε
μια χώρα της Ευρώπης, τους αριστερούς. Όμως ο Ελληνικός λαός δεν το άφησε έτσι, η σοφία του θα φέρει στην εξουσία αυτήν την για "πρώτη φορά αριστερά", αυτή την αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση των τεσσάρων
τελευταίων ετών, την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και της οποίας τα αποτελέσματα θα διαλύσουν πια τον μύθο της αγαθής
και άγιας αριστεράς που είχε επικρατήσει μετά τον εμφύλιο, γιατί σε τούτο μόνο είχε χρησιμότητα για τον τόπο και για τους
Έλληνες αυτή η κυβέρνηση, έδειξε, σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη , όχι τι σημαίνει γενικά
και αόριστα “αριστερά”, αλλά τι σημαίνει "κυβέρνηση της αριστεράς". Και αυτή η κυβέρνηση κατέδειξε ανικανότητα,
συστηματικά ψέματα, προπαγανδιστικό σφυροκόπημα, μίσος για τους, (φυσιολογικά
για μια δημοκρατία) αντίζηλους στην κατάληψη της εξουσίας, ως δήθεν ταξικούς και ιδεολογικούς αντιπάλους,
αμορφωσιά, θράσος, ασέβεια στους θεσμούς, ανεργία, φτώχεια, όλα όσα χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν τον αριστερό
αυταρχισμό. Το φαινόμενο αυτό πριν το γνωρίσουμε και εμείς απ’ τον Τσίπρα, τον
Πολάκη, τον Βαρουφάκη, την Κωνσταντοπούλου, τον Λαφαζάνη το είχε αναδείξει στον
κόσμο πριν ένα αιώνα , ένας από τους
ήρωες του Τσίπρα και της παρέας του, ο Λένιν το 1920. Η μέθοδος που χρησιμοποίησε
τότε ο Λένιν, για να εδραιωθεί στην εξουσία, ήταν η δικτατορία των Σοβιέτ ή
όπως διακήρυσσε η προπαγάνδα των μπολσεβίκων η «δικτατορία των μαζών», του Ρώσικου λαού
δηλαδή. Κατά τους πλέον μετριοπαθείς ιστορικούς, αυτή η αριστερή εκδοχή
δικτατορίας, της « δικτατορίας των
μαζών» στοίχισε τη ζωή τουλάχιστον σε είκοσι εκατομμύρια ατυχών Ρώσων. Από το 1920 πέρασαν εκατό χρόνια, πολλά έχουν
αλλάξει μέσα σ’ αυτόν τον αιώνα, έπρεπε όμως οι Έλληνες να φέρουν συνειδητά, με
την ψήφο τους, στην κυβέρνηση την αριστερά, για να καταλάβουν στο πετσί τους
ότι μερικά πράγματα δεν έχουν αλλάξει.
Η
αριστερή τρομοκρατία, με εξαίρεση την “17η Νοέμβρη”, ιστορικά δεν εκτυλίσσεται
στην Ελλάδα σε υψηλή ένταση, όμως προκαλεί το γεγονός ότι, σε ορισμένες
περιπτώσεις, συντηρείται και με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε όπως έχει γραφτεί πολλές φορές, πολλοί Έλληνες
στο παρελθόν έδειξαν συμπάθεια στους τρομοκράτες, επέτρεψαν την άλωση συνοικιών
και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, και τώρα που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ το έκαναν με
επίγνωση το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και, σε μεγάλο βαθμό, δικαιολογούν τις ιδέες και τα πεπραγμένα του ως κυβέρνηση, αυτό
άλλωστε δείχνουν τα δείγματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν
γεννήθηκε χθες, αν και στο παρελθόν μας φαινόταν χρήσιμος, σαν ένα μικρό
αντιπολιτευτικό κόμμα στο πρόγραμμα του οποίου περιελάμβανε αυξήσεις σε μισθούς
και συντάξεις, διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και θέσπιση του συμφώνου
ελεύθερης συμβίωσης. Όμως ποτέ δεν έκρυψε την αποστροφή του για τον νόμο και
την τάξη, ούτε τη ροπή του προς τις τζάμπα μαγκιές και τους «αγώνες» χωρίς
αντικείμενο.
Υπάρχουν
πολλοί τρόποι για να εμφανίζεται κανείς στη χώρα μας ως αριστερός, κι αυτό
γιατί η αριστερά στον τόπο μας δεν είναι διαυγής, δεν είναι ξεκάθαρη, δεν είναι
ομοιογενής πολιτική παράταξη και όπως υπάρχει η άκρα αριστερά, υπάρχει και η σοσιαλιστική,
υπάρχει και η κομμουνιστική και τα λοιπά, έτσι και οι αυθεντικές της αξίες, αν
υπάρχουν, είναι και αυτές ασαφείς. Αν θέλουμε να πλησιάσουμε την ιστορική
αλήθεια, πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες, με
χειροπιαστά αποτελέσματα, έγιναν με πρωτοβουλία ή με κύρια δύναμη τους φιλελεύθερους πολιτικούς μας, τον Χαρίλαο Τρικούπη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον
Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Κώστα Σημίτη και όχι την εκάστοτε «αριστερά», η
οποία, όντως πολλές φορές, συμμετείχε και αυτή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Συνηθέστερα όμως με τον «άλλον» τρόπο, υπό την έννοια ότι προσέδιδε στους
αγώνες ακρότητα, με εξωπραγματικά αιτήματα, με κατασκευή, αγίων, μαρτύρων
και κυρίως με μύθους. Η θεατρικότητα μάλιστα, ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του
κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την τετραετία,
με ακραίες προσωπικότητες, θεαματικές στρατολογήσεις και εξωφρενικές δηλώσεις.
Αλλά
ας υποθέσουμε, ας αποδεχθούμε, ότι υπάρχουν αυθεντικές αριστερές αξίες, μήπως λοιπόν
κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ παραβιάζουν άραγε αυτές τις αξίες; Όχι. Όχι. Όχι, η αριστερά ήταν ανέκαθεν επικριτική έναντι του
δυτικού αστικού πολιτισμού, ερμήνευε τις πολιτικές σχέσεις αποκλειστικά μέσω
ενός εφευρήματος της, του …… αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και διαστρέβλωνε την
ιστορική αλήθεια, αληθινό για αυτήν ήταν ό,τι την εξυπηρετεί και μάλιστα εκείνη
την στιγμή. Όλες οι παραλλαγές της, ακόμα κι εκείνες που διεκδικούσαν ελεύθερο
πνεύμα, ήταν και παραμένουν αντιδημοκρατικές, φοβικές έναντι κάθε εξέλιξης,
συχνά αντισημιτικές, δίνοντας δήθεν έμφαση στην ισότητα, για να παραμερίσουν όμως
τελικά τόσο την ελευθερία όσο και την επιδίωξη της προσωπικής ευτυχίας. Η
αριστερή τυραννία, (όπως εφαρμόστηκε στο παρελθόν με τον λενινισμό, τον
σταλινισμό, τον μαοϊσμό) και η τρομοκρατία ανιχνεύονται στο εσωτερικό όλων των
αριστερών κομμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, επέδειξε απαράδεκτη συμπεριφορά,
περιφρονώντας τον διαχωρισμό των εξουσιών και τους νόμους, επιχειρώντας να
στηρίξει, άνευ όρων, καθεστώτα όπως εκείνο της Βενεζουέλας. Αυτή είναι η
αριστερή συμπεριφορά. Οπωσδήποτε, η αριστερή ηγεμονία στην εκπαίδευση και στον
πολιτισμό είναι πολύ παλιότερη του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως έχει επέλθει πια ανεπανόρθωτη
παραμόρφωση στην πρόσληψη της κουλτούρας, της γλώσσας και της αγωγής του Έλληνα
πολίτη και αν ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε το σχολείο κήπο της αριστεράς, έχουν
τις ευθύνες τους και ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής, γιατί συνέχισαν το έργο του, ..... ό,τι θέλει ο λαός και
σήμερα αυτό το άθλιο αριστερό παραμύθι έχει αφομοιωθεί ως πραγματικότητα.
Πολλοί
δημοσιογράφοι και αρκετοί πολιτικοί αναλυτές διατείνονται ότι η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ ήταν «αφύσική».
Κάνουν λάθος, όχι μόνο επειδή με τη λογική κάθε ακραίας ιδεολογίας ο σκοπός
αγιάζει τα μέσα, αλλά επειδή σε όλη την Ευρώπη η αριστερά ευθυγραμμίζεται με
την αντιευρωπαϊκή, λαϊκή, εθνικιστική δεξιά. Ίσως να υπάρχει απόκλισης μεταξύ
τους για το Ισλάμ και τους μετανάστες, στα ζητήματα της οικονομίας όμως και της
παγκοσμιοποίησης συμφωνούν. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε, στα τέσσερα αυτά
χρόνια, να υπακούσει στις ευρωπαϊκές εντολές δεν τον καθιστά φιλοευρωπαϊκή
δύναμη. Η ιδεολογία του είναι αντιευρωπαϊκή και η στάση των ευρωβουλευτών του
στις Βρυξέλλες το αποδεικνύει καθημερινά, σιγά την φιλοευρωπαϊκή στάση, η
προχειρότητα, η στρυφνότητα και η ασχετοσύνη τους είναι τα κύρια γνωρίσματα τους.
Που οφείλεται η τόσο μεγάλη
καταστροφική πολιτική αυτής της κυβέρνησης; Μα οφείλεται στις ιδέες της, στην
ανικανότητα των στελεχών της και στην ευθυγράμμισή της με τους πλέον αμαθείς
και ανάγωγους Έλληνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει μόνο να φύγει, πρέπει να μας αφήσει
στην ησυχία μας. Αν θέλουμε να επιστρέψουμε σε μια κοινωνία σχετικής ασφάλειας
και μερικής ευημερίας, χρειαζόμαστε σωστή πολιτική αγωγή και εργασία κι έναν κρατικό μηχανισμό, μια κυβέρνηση που
να ευνοεί αυτά τα δύο. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην
αντιπολίτευση θα κινητοποιεί όχι μόνο τους ψηφοφόρους του, αυτό είναι δικαίωμά
του, αλλά και όποιον επιθυμεί το χάος, την ανωμαλία και ότι θα κάνει οτι θα δυσκολεύει συστηματικά την καθημερινότητά
μας.
Σ.Σ. Όταν επικράτησαν στην Ρωσια οι κομμουνιστές, η Αγία Πετρούπολη μετονομάστηκε σε Λένινγκράντ προς τιμήν του Λένιν. Μήπως πρέπει
και εμείς να μετονομάσουμε τα Εξάρχεια σε … Τσιπράρχεια προς τιμήν του αριστερού
ηγέτη μας.
11 Μαρτίου 2019
