H εταιρεία που μας έβαλε στο διαδίκτυο. 

Σήμερα όταν λέμε "Πληροφορική" εννοούμε σίγουρα Microsoft και ότι έχει σχέση με αυτήν, Windows, Word, Office, Excel. Όταν αναφερόμαστε όμως στο Ίντερνετ τότε σίγουρα το μυαλό μας πάει αμέσως στην Google και στις δύο θυγατρικές της, στο YouTube και στο Gmail.

H Google LLC ιδρύθηκε από τον Lary Page και τον Sergey Brin το 1996, όταν έκαναν το μεταπτυχιακό τους στο Stanford University, στην Καλιφόρνια. Στην αρχή η εταιρεία Google εγκαταστάθηκε στο γκαράζ μιας φίλης τους, στο Menlo Park city της Καλιφόρνιας. Στις 19  Αυγούστου 2004, με την ευκαιρία της δημόσιας εγγραφής στο χρηματιστήριο, ο ρόλος της εταιρείας μεγιστοποιείται και οι ιδιοκτήτες της βάζουν έναν στόχο απίστευτο για εκείνη την εποχή, να οργανώνει το σύνολο και το κυριότερο χωρίς καμία απολύτως διάκριση, των διακινουμένων μέσω ιστοσελίδων παγκόσμιων πληροφοριών, με τρόπο ώστε να μπορεί, με μία απλή αναζήτηση, να τις κάνει γνωστές σε κάθε μαθητή και σε κάθε φοιτητή, τελικά δε να είναι παγκόσμια διαθέσιμες σε κάθε άνθρωπο. Δηλαδή ο κάθε άνθρωπος και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, να μπορεί να ανεβάζει στην Ιστοσελίδα του τις ιδέες, την γνώμη και τα σχόλια του για κάθε θέμα  και ελεύθερα να τις προσφέρει στο διαδίκτυο. Αυτό επιτεύχθηκε πλήρως το 2006, όταν η Google μετέφερε τα γραφεία της στο Mountain View city της Καλιφόρνιας. Σήμερα η μηχανή αναζήτησης της Google είναι μια και μοναδική παγκοσμίως. Στην Ελλάδα οι φράσεις κάνω “γκούγκλ”, “γκογκλάρω” ή “μπαίνω στο γκούκλ” είναι συνώνυμες με το ψάχνω για πληροφορίες από τη νέα παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια που σήμερα αποκαλούμε "Διαδίκτυο". Αντίστοιχα, στην αγγλική γλώσσα το ρήμα “to google” έχει αποκτήσει πλέον ταυτόσημη έννοια με το ρήμα αναζητώ και πρόσφατα το ίδιο ρήμα προστέθηκε στο μεγαλύτερο αμερικάνικο λεξικό Merriam-Webster Inc, με όλα τα παράγωγα του Google,  “to google”, “googling” “googled”

Το YouTube ιδρύθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2005 από τον  Chad Hurley‎, τον Steve Chen‎ και τον Jawed Karim‎, είναι ο ιστότοπος, ο οποίος επιτρέπει κοινοποίηση, αποθήκευση, αναζήτηση και αναπαραγωγή ψηφιακών βίντεο και ψηφιακών ταινιών από κάθε άτομο για κάθε άτομο. Τον Οκτώβριο του 2006, η εταιρεία αγοράστηκε από την Google έναντι 1,65 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ και σήμερα λειτουργεί ως θυγατρική της Google. Η εταιρία εδρεύει στο San Bruno  της Καλιφόρνιας, και εμφανίζει μια μεγάλη ποικιλία από το περιεχόμενο κλιπ ταινιών, κλιπ τηλεόρασης, βίντεο και μουσικής, καθώς και ερασιτεχνικό περιεχόμενο, όπως το video blogging. Το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου στο YouTube επιφορτώνεται από ιδιώτες. Όλοι μπορούν ελεύθερα να βλέπουν τα αποθηκευμένα ψηφιακά βίντεο, ενώ τα εγγεγραμμένα μέλη, αυτά που έχουν δωρεάν ανοίξει λογαριασμό,  μπορούν να αποθηκεύουν απεριόριστο αριθμό βίντεο με χρονικό όριο δεκαπέντε λεπτών για κάθε βίντεο.

Το Gmail τέθηκε σε λειτουργία  από την Google την 1η Απριλίου 2004. Η αρχική δυνατότητα αποθήκευσης που έδινε το Gmail 1 GB, της έδιναν και το μεγάλο πλεονέκτημα  στον ανταγωνισμό με το Yahoo ή το Hotmail και αυτό δεν άργησε να φανεί.

Τον Ιούνιο του 2012 είχε 425 εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως.

Τον Φεβρουάριο του 2016, η Google ανακοίνωσε ότι το Gmail ξεπέρασε τους ένα δισεκατομμύριο ενεργούς χρήστες. 

Στα τέλη Μαΐου 2017, η Google ανακοίνωσε ότι είχε εφαρμόσει τεχνολογία μηχανικής για τον εντοπισμό μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με ηλεκτρονικό ψάρεμα (phishing) και ανεπιθύμητο περιεχόμενο (spam), έχοντας 99,9% ακρίβεια ανίχνευσης. Τον Οκτώβριο του 2019, το Gmail άγγιξε τους 1,5 δισεκατομμύρια ενεργούς χρήστες.    

Υ.Γ. Φιλοσοφία, Δημοκρατία, Θέατρο, Μάχη Μαραθώνος, Ναυμαχία Σαλαμίνας, Μάχη  Θερμοπυλών, Επιστήμες, Αναγέννηση, Πανεπιστήμια, Βιομηχανική Επανάσταση, Σύγχρονη Ιατρική, Πληροφορική, Ίντερνετ. Τελικά, διερωτώμαι  τι άλλο ακόμα θα μπορούσε να προσφέρει η Δύση για να μπορούν όλοι οι σύγχρονοι άνθρωποι να ζουν ελεύθεροι; Ποια είναι η διαφορά στο DNA των δικών μας Δυτικών κοινωνιών συγκριτικά με τα αυταρχικά ισλαμικά και τα νεο-αυταρχικά καθεστώτα, αυτά της Ρωσίας, της Κίνας, της Βόρειας Κορέας, της Τουρκίας, της Περσίας, του Αφγανιστάν και ένα σωρό άλλων;  Πρώτον τα ισλαμικά είναι και θα είναι αυταρχικά εξ ορισμού, είναι έτσι γιατί δεν γίνεται να είναι αλλιώς,  τα δε νεο-αυταρχικά είναι μάλλον παλαιο-αυταρχικά γιατί αυτή ήταν και είναι και σήμερα η προτίμηση  των λαών τους από την γέννηση τους. Το ζήτημα  είναι ότι, για το δικό μας καλό, πρέπει να εκτιμάμε τον τρόπο ζωής μας, τη δημοκρατία μας. Ο Δυτικός πολιτισμός είναι ανώτερος από τους Ισλαμικούς και Νέο-αυταρχικούς τρόπους ζωής και  πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Δυτικό πολιτισμό δύο πρωτεία: Εκείνο της επιστήμης-τεχνολογίας και εκείνο της δημιουργίας της ελεύθερης πόλεως. Η ιδέα της ανωτερότητας του δυτικού πολιτισμού εγγράφεται από την αρχαία Ελλάδα, στο πλαίσιο της πόλεως των πολιτών, όχι της πόλεως των υπηκόων. Γνωρίζω ότι η δήλωση μου αυτή θα θεωρηθεί  απαράδεκτη, ζητώ λοιπόν συγνώμη από αυτούς, δηλαδή από τους “Ορθά πολιτικώς σκεπτόμενους” και τους ζητώ επίσης να μην κάνουν τον κόπο την σχολιάσουν. (Γιατί θα σκάσω από την στεναχώρια μου…!)  

.

 Οι οκτώ τρόποι κοπής των λαχανικών ……

1.    Μπρινουά. (Brunoise) : Είναι μια διαδικασία κοπής λαχανικών όπου το αποτέλεσμα μοιάζει με σχήμα κύβου. Συνήθως η πλευρά του κάθε κύβου είναι από 0,1 έως 0,3 εκατοστά, όταν η πλευρά είναι πιο μικρή, αναφέρεται ως fine brunoise και αν μεγαλώσει η πλευρά λέγεται  brunoise. Όταν ο κύβος μεγαλώσει αρκετά, ονομάζεται small dice, medium dice και large dice.

2.    Ζουλιέν. (Julienne)  : Είναι η πιο κλασική ονομασία κοπής λαχανικών.  Στις συνταγές με “λαχανικά ζουλιέν”, ο τρόπος κοπής ζουλιέν αναφέρεται στα λαχανικά που είναι κομμένα μακρόστενα. Tο μήκος και το πάχος του κομμένου μακρόστενα λαχανικού χαρακτηρίζει την διαφορετική κοπή. Έτσι έχουμε το allumettes το οποίο αναφέρεται σε julienne με μέγεθος σπιρτόξυλου και το jardiniere – batonette, του οποίου οι διαστάσεις είναι συγκεκριμένες με 2 εκατοστά μήκος και 3 εκατοστά πλάτος.  Πάντως όταν λέμε κόψιμο ζουλιέν, εννοούμε το λαχανικό να είναι κομμένο μακρόστενα σε μέγεθος περίπου σπιρτόξυλου!

3.    Σιφονάντ. (Chiffonade) : Ο συγκεκριμένος τρόπος κοπής είναι μόνο για τα φρέσκα φύλλα μυρωδικών (βασιλικός, δυόσμος, μέντα). Διαχωρίζουμε τα φύλα από τον κορμό τους,  τα τοποθετούμε  το ένα πάνω στο άλλο, τα τυλίγουμε και τα κόβουμε σε ροδέλες.

4.    Εμινσέ. (Emince) : Ο συγκεκριμένος τρόπος κοπής γίνεται  κυρίως σε κρεμμύδια όταν τα κόβουμε σε λεπτές φέτες!

5.    Μασεντουάν. (Macedoine) : Ο συγκεκριμένος τρόπος κοπής είναι αντίστοιχος με τον brunoise δηλαδή κόβουμε σε κύβους αλλά σε αυτή την περίπτωση η κοπή δεν αφορά λαχανικά, αναφέρεται σε φρούτα!

6.    Σιζελέ.  (Ciseler) : Όταν ψιλοκόβουμε τα λαχανικά  μας όπως το  κρεμμύδι, το σκόρδο κτλ.

7.    Πειζάν. (Paysane) : Όταν κόβουμε τα λαχανικά σε μεγάλο μέγεθος και ασύμμετρο.

8.    Κόνκασε. (Concasse) : Αυτό είναι το πιο γνωστό κόψιμο λαχανικού και είναι η ξεσποριασμένη ντομάτα κομμένη σε τετράγωνα κομμάτια, όπως στην γνωστή κονσέρβα ντομάτας.

 Υ.Γ : Το ότι το σύνολο των ασχολούμενων στο σπίτι με την μαγειρική αγνοούν την ονομασία των διαφόρων μορφής κοπής των λαχανικών δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, όταν θα χρειαστεί να καταφύγουν στο Google ή στο YouTube αναζητώντας την συνταγή ενός νέου πιάτου,  εκεί οι επίδοξοι Chef,  θα του αναφέρουν βέβαια το γαλλικό όνομα κοπής των λαχανικών, θα του εξηγούν όμως και θα του περιγράφουν αμέσως και με λεπτομέρειες το πως πρέπει να γίνει η συγκεκριμένη κοπή. Η αναφορά λοιπόν της γαλλικής ονομασίας, είτε από επαγγελματίες Chef, είτε και από εμάς τους εξ ανάγκης μάγειρες, είναι απλώς μια επίδειξη εντυπώσεως και αίσθηση ματαιοδοξίας, που όμως από ότι φαίνεται από την ζωή είναι απαραίτητη για  όλους μας, άλλο πράγμα είναι να ζητούμε, από την γειτόνισσα ή την ανιψιά μας, πως να πιάσει το μαχαίρι και να ψιλοκόψει το κρεμμύδι ή το σκόρδο και άλλη εντύπωση κάνουμε όταν αναφερόμαστε στο γαλλικό όνομα της κοπής του λαχανικού και στην αναμενόμενη ερώτηση, να απαντούμε ως ειδικοί πλέον, πως θα πρέπει να γίνει αυτή η κοπή. Αυτή άλλωστε την ανάγκη μου ικανοποιεί η ανάρτηση αυτή, διότι .....“Ουκ επ΄ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος”. Κατά Ματθαίον Δ4   

 

 

 

 

Ο καφές στο μυαλό και στο σώμα μας

Η Ιστορία του

Δεν είναι πολύ γνωστό στη Δύση ότι ο καφές, ένα από τα πιο διαδεδομένα ροφήματα στον κόσμο,  έγινε γνωστός από μια τελετουργία του Σουφισμού, της Ισλαμικής εκδοχής του μοναχισμού. Ο καφές και το χασίς ήταν η βάση πάνω στα οποία ετελούντο στα ισλαμικά αυτά μοναστήρια, στους Τεκέδες όπως έμειναν γνωστοί, τα θρησκευτικά τελετουργικά τους.  Ο καφές έγινε γνωστός στην Ευρώπη τον 16^ο Αιώνα. Σήμερα  η παγκόσμια κατανάλωση καφέ ανέρχεται στις δύο δισεκατομμύρια κούπες. Τι ξέρουμε όμως πραγματικά για τον καφέ και τι επίδραση μπορεί να έχει στο μυαλό στο σώμα μας ο ιταλικός εσπρέσο, ο μέτριος ελληνικός, ο πολλά και όχι τουρκικός, ή τέλος μια κούπα γαλλικού καφέ φίλτρου  που πίνουμε το πρωί;

Γενικά

Σύμφωνα με έρευνα του 2019 που δημοσιεύθηκε στο έντυπο της “National Library of Medicine”  (Είναι το έντυπο της Αμερικάνικης Εθνικής Ιατρικής Βιβλιοθήκης) που πραγματοποιήθηκε σε 80 άτομα από 18 έως 22 ετών, μόνο και η μυρωδιά του καφέ μπορεί να βελτιώσει τη μνήμη και την εγρήγορση μας. Η αντίληψη που έχουμε είναι ότι επίδρασή του ξεκινά πριν καν κάτσουμε στ τραπέζι και πιούμε μια γουλιά. Βέβαια, διαφορετική έρευνα του 2018 που έγινε από ερευνητές της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου του Cambridge αφήνει να εννοηθεί ότι οι επιδράσεις της μυρωδιάς ή και της κατανάλωσης αμέσως αφότου πιούμε μερικές γουλιές μπορεί να είναι και αποτέλεσμα placebo. Πιο ξεκάθαρα είναι τα αποτέλεσμα παλαιότερης έρευνας του 2008 του Πανεπιστημίου Yale στις ΗΠΑ, που καταλήγει ότι οι πρώτες επιδράσεις ξεκινούν ένα δεκάλεπτο μετά και ότι η κορύφωση συμβαίνει έπειτα από τρία τέταρτα, είναι τότε που η καφεΐνη διεγείρει το κεντρικό νευρικό σύστημα, ενισχύοντας την πνευματική εγρήγορση και τη συγκέντρωση, αλλά και ενδεχομένως να προκαλέσει οξυθυμία και νευρικότητα, είναι ο χρόνος που μπορεί να ξεγελάσει και να διεγείρει τα νευρικά κύτταρα, αλλά έπειτα από λίγη ώρα, όσο το σώμα προσαρμόζεται στην καφεΐνη, ενδέχεται να επέλθει ολική ή μερική χαλάρωση μια αντίδραση με διαφορετικό τόνο στον κάθε ένα από εμάς.

 Ο ρόλος του καφέ στην υγεία του γαστρεντερικού συστήματος

Μια από πιο επιθυμητές δράσεις του καφέ έχει να κάνει με την κινητικότητα του εντέρου. Για πολλούς είναι απαραίτητο "συστατικό" της πρωινής τους ρουτίνας, όχι μόνο επειδή κάνει το πρωινό ξύπνημα ευκολότερο , αλλά γιατί η καφεΐνη ενεργοποιεί συσπάσεις των μυών του γαστρεντερικού σωλήνα, οι οποίες ευθύνονται για τις περισταλτικές κινήσεις του εντέρου, Παράλληλα, άλλα συστατικά της καφεΐνης  ενεργούν την παραγωγή γαστρικών οξέων στο στομάχι. Οι δύο αυτές λειτουργίες μαζί συμβάλουν στην προώθηση της τροφής στο πεπτικό σύστημα και στην ρύθμιση των κενώσεων. Μια άλλη σοβαρή συσχέτιση είναι η μεταξύ της κατανάλωσης καφέ και της δημιουργίας του μικροβιώματος. Πιο συγκεκριμένα, φαίνεται πως ο καφές συμβάλει στην αύξηση της μικροβιακής βιοποικιλότητας (microbiome diversity). Μάλιστα η σχέση αυτή φαίνεται να είναι δοσοεξαρτώμενη, καθώς άτομα που καταναλώνουν δύο ή τρία φλιτζάνια καφέ την ημέρα έχουν μεγαλύτερη βιοποικιλότητα σε σύγκριση με άτομα που πίνουν λιγότερο ή καθόλου καφέ. Η ίδια αυτή μελέτη ανέδειξε πως για το 30% των ατόμων  ο καφές αποτελεί το "εισιτήριο για την τουαλέτα" εντός 30 λεπτών από την κατανάλωσή του. 

Ο καφές στους αθλητές 

Έρευνα του 2020 σε αρχάριους ποδηλάτες κατέληγε ότι ο καφές βελτιώνει την απόδοση κατά 1,7% κατά μέσον όρο. Παρότι αυτό το ποσοστό μπορεί να φαίνεται μικρό, θα επηρέαζε σημαντικά ανταγωνιστικές ποδηλατοδρομίες ακόμη και μέτριου επιπέδου. Παλαιότερη έρευνα στο U.K. έδειξε ότι με τον καφέ υπάρχει άμεση αντίδραση σε εξωτερικά αιφνίδια ερεθίσματα και βελτίωση στη μνήμη και στην αντίληψη του χώρου. Βέβαια, όπως παρατηρεί γράφοντας στον Guardian ο Dr. Mike T. Nelson, ερευνητής και ειδικός στην δράση του καφέ στο σώμα μας, δεν είναι όλοι οι καφέδες ίδιοι: “Οι κόκκοι μπορεί να κάνουν τη διαφορά. για παράδειγμα, ο μέσος κόκκος  robusta έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα καφεΐνης σε σχέση με τον arabica. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες. το καβούρδισμα διασπά την καφεΐνη, επομένως σε δυνατό καβούρδισμα ο καφές θα έχει χαμηλότερη περιεκτικότητα καφεΐνη”. Αναφερόμενος στη μεταβλητότητα της περιεκτικότητας, ο ίδιος δηλώνει: “Για τον λόγο αυτό,  στους αθλητές που τον καταναλώνουν αποκλειστικά για ενίσχυση των επιδόσεών τους, προτείνω να λαμβάνουν την καφεΐνη σε μορφή χαπιού, διότι έτσι μπορούν να ελέγξουν καλύτερα την περιεκτικότητα”. Η Arabica είναι  η ποικιλία με την χαμηλότερη καφεΐνη  όμως είναι ποιοτικά ανώτερη από την Robusta.

Κάθε πότε πρέπει να πίνουμε καφέ;

Πρόκειται για μία ερώτηση που από την ημέρα που έχει τεθεί, προκάλεσε και  προκαλεί έντονες διαφωνίες. Κατά μέσον όρο, η καφεΐνη, παραμένει στο πεπτικό και επηρεάζει το νευρικό μας σύστημα, για περίπου έξι ώρες. Εξ αυτού και οι περισσότεροι ερευνητές συνιστούν να πίνουμε έναν το πρωί και έναν ή το μεσημέρι μετά το φαγητό ή το απόγευμα μετά τον μεσημεριανό μας ύπνο και έπειτα να σταματούμε, καθώς έτσι θα έχουμε μία ισορροπία κατά τη διάρκεια της ημέρας και το βράδυ μπορούμε να πάμε με άνεση για ύπνο.

Κάνει καλό η καφεΐνη;

Στο θέμα αυτό, τα στοιχεία δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα. Μια από τις μεγαλύτερες διεθνείς επιστημονικές αναλύσεις του 2017 που συγκέντρωσε στοιχεία από τουλάχιστον 200 παλαιότερες έρευνες σημειώνει συμπερασματικά: “Η κατανάλωση του καφέ δείχνει να είναι ασφαλής σε γενικές γραμμές σε συνηθισμένα επίπεδα λήψης της, τα αποτελέσματα  δείχνουν ότι για να μπορέσουμε να έχουμε μείωση κινδύνων εμφάνισης διάφορων ασθενειών, μπορούμε να το κάνουμε  με τρεις κούπες καφέ την ημέρα, και είναι πλέον πιθανό αυτοί οι  καφέδες τελικά θα ευνοήσουν την υγεία μας”. Έρευνα του ίδιου έτους δείχνει επίσης ότι ο καφές σχετίζεται με πιθανή μείωση διάφορων μορφών καρκίνου, καρδιαγγειακών ασθενειών, Parkinson’s και διαβήτη τύπου 2. Στην ίδια έρευνα φαίνεται  ότι τελικά και σε μακροπρόθεσμο επίπεδο οι επιδράσεις του καφέ είναι θετικές, γιατί μπορεί να βοηθήσει και στη μείωση του λίπους, μία επίδραση, η οποία όμως θα είναι πολύ πιο αποτελεσματική εάν συνδυαστεί και με σωματική άσκηση.

Έχει σημασία να πίνουμε καφέ;

Σε γενικές γραμμές, η απάντηση είναι ναι, αν και το δυνατό καβούρδισμα που υποβάλουμε τον κόκκο του καφέ, εκτός από την χαμηλή περιεκτικότητα καφεΐνης τείνει να οδηγεί και σε λιγότερα αντιοξειδωτικά και χαμηλότερα επίπεδα χλωρογενικού οξέος (Chlorogenic acid), μίας ουσίας που μπορεί να προστατεύσει το σώμα από φλεγμονές και βλάβες στα κύτταρα. Επίσης, οι έρευνες δείχνουν ότι στον καφέ φίλτρου υπάρχουν ενδείξεις ότι οι καφετιέρες που τον παρασκευάζουν, οι “ζεστής εκχύλισης”, μπορούν και  συντηρούν τις θετικές ιδιότητες του καφέ καλύτερα από τις άλλες συσκευές, μπρίκια, βραστήρες. Τέλος, αν έχει σημασία για την υγεία να βάζει κανείς στον καφέ του γάλα ή και ζάχαρη, δεν υπάρχει καμία επίπτωση, απλά αυξάνονται οι θερμίδες. Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα; Έως τρεις κούπες καφέ την ημέρα κατά πάσα πιθανότητα αρκούν και εάν είναι δυνατόν μόνο φίλτρου, χρησιμοποιώντας μάλιστα καφέ arabica με χαμηλό καβούρδισμα,  εάν θέλουμε να έχουμε όλες  τις ευεργετικές ιδιότητες του καφέ. Πίνουμε το πρωί, ξανά το μεσημέρι ή το απόγευμα και να μην πιούμε για αρκετές ώρες προτού κοιμηθούμε. 

Τα στοιχεία των ερευνών είναι από το έντυπο της “Εθνικής Αμερικανικής Ιατρικής Βιβλιοθήκης” όπως αναδημοσιεύθηκαν στον Guardian

Υ.Γ.  Για εμάς τους Έλληνες ο καφές δεν είναι κάποιο αγαπημένο μας προϊόν, όπως είναι για τους Αμερικανούς, τους Γάλλους, τους Ιταλούς. Για πολλούς από εμάς ο καφές είναι ο τρόπος για να μπει σε λειτουργία ο οργανισμός μας το πρωί, ενώ για ακόμα περισσότερους αποτελεί μια μορφή κοινωνικοποίησης, όπως το τσάι στους Άγγλους ή στους Άραβες. Για αυτό το λόγο και δεν γίνονται και κατά συνέπεια δεν παρουσιάζονται αναλύσεις ή έρευνες για τον καφέ από πανεπιστήμια, τηλεοράσεις,   επιστημονικά περιοδικά υγείας και εφημερίδες. Η σημερινή μου ανάρτηση έρχεται για να καλύψει κάπως αυτό το κενό.

 Είναι στο χέρι μας να είμαστε ευτυχισμένοι;

Οι διαφορές του ανθρώπου από τα ζώα είναι άπειρες, ένα οικόσιτο ζώο πχ είναι ευτυχισμένο αν έχει στοργή, υγεία και τρέφεται επαρκώς. Τι κάνει όμως ευτυχισμένο έναν άνθρωπο;

Ερευνητική επιστημονική ομάδα του Harvard University ξεκίνησε από το 1938 μια έρευνα μεγάλης χρονικής διάρκειας, διήρκησε 83 χρόνια και μοναδικός στόχος της ήταν να βρεθεί επί τέλους η απάντηση στο δύσκολο ερώτημα: Τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους στη ζωή.

Οι ερευνητές ξεκίνησαν συγκεντρώνοντας τα δεδομένα της ψυχοσωματικής υγείας των διαχρονικά 724 συμμετεχόντων, εθελοντών από όλο τον κόσμο και στην συνέχεια τους υπέβαλαν κάθε δύο χρόνια, λεπτομερή ερωτήματα για το πώς αισθάνονται  στης ζωή τους.

Σε αντίθεση με ότι θα πίστευε κανείς, αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους, δεν  η επιτυχημένη καριέρα, δεν είναι ούτε  καν το χρήμα. Αυτό που βρήκαν οι ερευνητές είναι,  ότι οι σχέσεις μας και εφόσον αυτές είναι "Θετικές", μας κάνουν ευτυχισμένους και μας βοηθούν να ζήσουμε περισσότερα χρόνια και μάλιστα χωρίς άγχος.

Όπως έγραψαν στα συμπεράσματά, όταν τελείωσε η έρευνα, οι επικεφαλής της ομάδας  Robert Waldinger, καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Harvard University και Marc Shulz ψυχοθεραπευτής και  associate director του Harvard Study of Adult Development, σε άρθρο τους στο CNBC, οι σχέσεις που διατηρούμε στη ζωή, μας επηρεάζουν όχι μόνο ψυχολογικά αλλά και σωματικά. Θα έχουμε παρατηρήσει, γράφουν οι καθηγητές, την αναζωογόνηση που νιώθουμε όταν πιστεύουμε ότι κάποιος μας έχει καταλάβει πραγματικά κατά τη διάρκεια μιας καλής συνομιλίας. Ή να υποφέρουμε από έλλειψη ύπνου σε μια περίοδο διαμάχης με κάποιον δικό μας άνθρωπο.

Οι σχέσεις στη ζωή μας, όπως η φιλία, η συντροφικότητα, όσες  δηλαδή μας κρατούν ευτυχισμένους, είναι οι “Θετικές σχέσεις” είναι αυτές που μας κρατούν όρθιους ψυχολογικά  και μας βοηθούν να ζήσουμε περισσότερα χρόνια.

Πολλές φορές  όταν δημιουργούμε μια φιλία ή ακόμα και  μια σχέση πιο στενή, δεν  προσπαθούμε άλλο, αφηνόμαστε και όπως έρθουν τα πράγματα, πιστεύουμε ότι αυτές, από μόνες τους θα φροντίσουν τον εαυτόν τους. Λάθος γράφουν οι καθηγητές, η κοινωνική ζωή είναι ένα ζωντανό σύστημα και χρειάζεται  φροντίδα, όπως μια καλλιέργεια σε ένα χωράφι. Χρειάζεται άσκηση ή όπως το λένε οι ψυχολόγοι  “Κοινωνική άσκηση” για να μας δώσει καρπό.

Τι είναι η “Κοινωνική άσκηση”.

Η «Κοινωνική άσκηση» απαιτεί να εξετάζουμε τις σχέσεις μας ενδελεχώς και για να το κάνουμε αυτό με επιτυχία, πρέπει πρώτα από όλα να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, να μετρούμε σωστά τον χρόνο που αφιερώνουμε σε αυτές και κυρίως να δούμε πόσο τις φροντίζουμε.

Πώς πρέπει να εξετάζουμε τις σχέσεις μας

Όπως εξηγούν οι δύο καθηγητές, οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα και κανείς δεν μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες του μόνος του. Χρειαζόμαστε την αλληλεπίδραση, την παρουσία και τη βοήθεια κάποιων άλλων.

Οι δύο επιφανείς καθηγητές τονίζουν ότι στις σχέσεις μας με τους άλλους, υπάρχουν επτά βασικά σημεία που έχουμε ανάγκη στηρίξεως:

Ασφάλεια: 

Ποιον θα φωνάζαμε αν ξυπνούσαμε φοβισμένοι μέσα στη νύχτα; 

Υπάρχει κάποιος που θα απευθυνόμασταν σε μια στιγμή κρίσης ή ανάγκης μας;

Μάθηση και ανάπτυξη:

Ποιος μας ενθαρρύνει να δοκιμάσουμε νέα πράγματα.

Υπάρχει κάποιος που θα μας παρακινήσει να βρούμε νέα ενδιαφέροντα ή να βάλουμε νέους στόχους στη ζωής μας;

Συναισθηματική εγγύτητα και εμπιστοσύνη:

Ποιος ξέρει τα πάντα (ή τα περισσότερα πράγματα) για εμάς και κατά συνέπεια έχουμε κάποιον που να  μπορούμε να απευθυνθούμε όταν αισθανόμαστε πεσμένοι.

Υπάρχει κάποιος που θα είμαστε ειλικρινείς μαζί του σχετικά με το πώς νιώθουμε;

Επιβεβαίωση ταυτότητας και κοινές εμπειρίες:

Ποιος γνωρίζει καλά τον χαρακτήρα μας, τον τρόπο αντίδρασης σε μια ατυχία μας.

Υπάρχει κάποιος στη ζωή μας με τον οποίο έχουμε μοιραστεί πολλές εμπειρίες, καλές ή κακές και που θα μας βοηθήσει να ενισχύσουμε την αίσθηση του ποιοι είμαστε;

Ρομαντική οικειότητα:

Αισθανόμαστε ικανοποιημένοι με την ποσότητα της ρομαντικής οικειότητας στη ζωή μας;

Υπάρχει κάποιος που να μας γεμίζει η παρέα του.

Βοήθεια:

Σε ποιον απευθυνόμαστε όταν χρειαζόμαστε κάποια εξειδικευμένη γνώση.

Υπάρχει κάποιος που θα ζητήσουμε τη βοήθεια του για την επίλυση ενός πρακτικού προβλήματος π.χ. να φυτέψουμε ένα δέντρο ή να επιδιορθώσουμε  τη σύνδεση του Internet κτλ.

Διασκέδαση και χαλάρωση: 

Ποιος μας κάνει να γελάμε;

Υπάρχει κάποιος που  καλούμε να δούμε μια ταινία ή να πάμε ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο γιατί μας κάνει να νιώθουμε άνετα;

Όπως εξηγούν οι δύο  καθηγητές του Harvard University, ο καθένας οφείλει να εξετάζει λεπτομερειακά τις σχέσεις που έχει στη ζωή του και να βάλει ένα + ή ένα – σε κάθε μια από αυτές.

Δεν πειράζει ακόμα και εάν οι περισσότερες από τις σχέσεις μας δεν μας προσφέρουν όλες τις κατηγορίες της στήριξης.

Η επαναλαμβανόμενη, αυτή άσκηση θα μας βοηθά να κοιτάμε τις σχέσεις μας πέρα από την επιφάνεια. Μπορεί να νιώθουμε ότι μερικές κατηγορίες στήριξης δεν είναι σημαντικές για μας. Όμως, ο καθένας από μας οφείλει να σκεφτεί ποιες σχέσεις τον ενδιαφέρουν περισσότερο και να λάβει μέτρα στήριξη στους.  

Μπορεί εύκολα να συνειδητοποιήσουμε αν έχουμε πολλούς ανθρώπους με τους οποίους διασκεδάζουμε, αλλά κανέναν στον οποίο να μπορούμε να εμπιστευτούμε τα μυστικά μας. Ή ότι δεν έχουμε έναν άνθρωπο στον οποίο μπορούμε να απευθυνθούμε όταν χρειαζόμαστε βοήθεια ενώ αντίθετα έχουμε αρκετούς να για να πάμε ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο, Αν λοιπόν πραγματικά θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι πρέπει να φροντίσουμε να καλύψουμε τα υπάρχοντα κενά στις σχέσεις μας, μόνο τότε θα έχουμε «Κοινωνική υγεία» και κατά συνέπεια, την πιθανότητα να είμαστε ευτυχισμένοι.

Υ.Γ. Χρειάσθηκε μια μεγάλη έρευνα του Harvard University και 83 ολόκληρα χρόνια για να μάθουμε επί τέλους, ότι τον άνθρωπο ευτυχισμένο τον κάνουν οι σχέσεις του. Πως όμως εγώ, ένας απλός Έλληνας χωρίς καμία σχέση με  Harvard και  έρευνες, πιστεύω ότι η υγεία μας είναι αυτή που καθορίζει αν τελικά θα είμαστε ευτυχισμένοι ή όχι, πως συνεχίζω να πιστεύω και μετά την μελέτη της παραπάνω έρευνας, ότι η υγεία είναι, αν όχι ο μοναδικός, οπωσδήποτε  πάντως ο κυρίαρχος παράγων που καθορίζει την φυσική, ψυχολογική και πνευματική μας κατάσταση, γιατί χωρις υγεία δεν υπάρχει εργασία, δεν υπάρχει, όπως μας το απέδειξε άλλωστε ο κορωνοϊός,  παραγωγή αγροτικών, βιοτεχνικών και βιομηχανικών αγαθών, δεν υπάρχει διασκέδαση και ευτυχία. Επιπλέον απορώ πως οι κορυφαίοι αυτοί καθηγητές  δεν διαπιστώνουν σε κανένα σημείο της έρευνά τους ότι η υγεία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και κατά συνέπεια και με την ευτυχία του. Η διαφορά αυτή ίσως να είναι και ο άλλος τρόπος  το πως αισθανόμαστε εμείς οι Έλληνες τη ζωή  και πως τη βλέπουν οι Αγγλοσάξονες.  “Ένας υγιής ζητιάνος είναι πιο ευτυχής από έναν άρρωστο βασιλιά” έλεγε ο Γερμανός φιλόσοφος Arthur Schopenhauer, πως το ξέχασαν αυτό οι καθηγητές;