ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ....

 

Τον Μάρτιο του 416 π.Χ  Αθηναίοι Στρατηγοί έφτασαν με τον στόλο τους και ισχυρές δυνάμεις πεζικού στην Μήλο, ένα μικρό κυκλαδίτικο νησί  αποικία των Σπαρτιατών, με σκοπό να την αναγκάσουν να ενταχθεί στην Αθηναϊκή Συμμαχία, ο  Πελοποννησιακός πόλεμος είχε ξεκινήσει πριν 15 χρόνια και είχε γίνει πιο άγριος από ποτέ.

 Στην προσπάθεια των Μηλίων να πείσουν τους Αθηναίους  να γίνει σεβαστό το δικαίωμά τους να μείνουν ουδέτεροι στη σύγκρουση των Αθηναίων με τη Σπάρτη, διημείφθη ο παρακάτω διάλογος που έχει καταγράψει ο Αθηναίος στρατηγός και ιστορικός Θουκυδίδης ο από Αλίμου (Βιβλίο 5ο κεφ. 84-116 και έμεινε γνωστός ως "Διάλογος Αθηναίων – Μηλίων".

Ο διάλογος αυτός έχει μείνει στην ιστορία ως η αντιπαράθεση του δικαίου έναντι της ισχύος.

Το επεισόδιο αυτό είναι ένα από τα δραματικότερα του Πελοποννησιακού Πολέμου και εξιστορείται στο 5ο βιβλίο του έργου "Ιστορίαι" του Θουκυδίδη. 460 - 395 π.Χ

Αυτά είναι τα σημαντικότερα αποσπάσματα αυτού του διαλόγου. 

Αθηναίοι: Εμείς, δεν θα χρησιμοποιήσουμε ωραίες φράσεις, υποστηρίζοντας με πολλά λόγια, που δεν πρόκειται να πείσουν κανένα,  ότι την ηγεμονία μας την αποκτήσαμε δικαίως, λόγω του ότι νικήσαμε τους Πέρσες ή ότι επιδιώκουμε την επανόρθωση αδικιών, οι οποίες έγιναν δήθεν εις βάρος μας. Ζητούμε όμως και από σας να μη νομίσετε ότι θα μας πείσετε, ισχυριζόμενοι ή, ότι ως άποικοι των Λακεδαιμονίων δεν λάβατε μέρος εις τον πόλεμο παρά το πλευρό μας, ή, ότι δεν μας προξενήσατε και κανένα κακό. Νομίζουμε, αντιθέτως, ότι επιβάλλεται να επιδιώξουμε, και σεις και εμείς, εκείνο που θεωρούμε αληθινά κατορθωτό, αφού, πραγματικά, και οι δύο γνωρίζουμε ότι κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων, η επίκληση του δικαίου έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων, ενώ αυτό που συμβαίνει σε πραγματικότητα είναι ο ισχυρός να επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο ασθενής να παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του.

Μήλιοι: Ώστε, δεν θα δεχθείτε να είμαστε φίλοι σας και όχι εχθροί σας και έτσι  να διατηρήσουμε την ειρήνη και την ουδετερότητά μας; 

Αθηναίοι: Όχι. Γιατί η έχθρα σας μας βλάπτει πολύ λιγότερο από τη φιλία σας. Και τούτο διότι εις τα όμματα των υπηκόων μας, η φιλία σας θα είναι τεκμήριο αδυναμίας, ενώ το μίσος σας θα είναι τεκμήριο ότι είμαστε ισχυροί.  Όσον αφορά στα επί του δικαίου στηριζόμενα επιχειρήματα, θεωρούμε ότι και σεις και εμείς δεν στερούμεθα τέτοιων, νομίζουμε όμως ότι όσοι διατηρούν την ελευθερία των, οφείλουν τούτο στη δύναμή των και όχι στο δίκαιο. 

Μήλιοι: Γνωρίζουμε όμως ότι κάποτε οι τύχες του πολέμου επιμερίζονται με περισσότερη ισότητα μεταξύ των αντιπάλων, από όσο θα μπορούσε κανείς να περιμένει αποβλέποντας στην άνιση δύναμή τους. Και για εμάς, η μεν άμεση υποχώρηση σημαίνει απώλεια κάθε ελπίδας, ενώ, αν πολεμήσομε, υπάρχει ακόμη ελπίδα να μείνομε σώοι. 

Αθηναίοι: Η ελπίδα είναι πράγματι παρηγοριά σε ώρα κινδύνου και όσες φορές κανείς, στηριζόμενος σ΄ αυτήν, διακινδυνεύει μόνο ό,τι έχει ως περίσσευμα, τότε αυτή φέρει μεν βλάβη αλλά όχι και πλήρη καταστροφή.  Αλλά όταν η άκρατη φύση της ελπίδας παρασύρει κάποιον στο να τα παίξει όλα στα ζάρια, τότε μόνο αντιλαμβάνεται αυτός την αληθινή φύση της, όταν η ολική καταστροφή έχει ήδη επέλθει. 

Μήλιοι : Και εμείς το ξέρετε καλά , θεωρούμε πως είναι δύσκολο να αγωνιστούμε ενάντια στην δύναμή σας, μαζί κι ενάντια στην τύχη, αν αυτή δεν σταθεί αμερόληπτη. Όσο για την τύχη όμως πιστεύουμε , ότι δεν θα αξιωθούμε από τους θεούς χειρότερη τύχη, γιατί θεοσεβούμενοι εμείς αντιμετωπίζουμε άδικους. Όσο για την δύναμη που δεν έχουμε, τις ελλείψεις μας θα τις συμπληρώσει η συμμαχία των Λακεδαιμονίων, που είναι αναγκασμένοι να μας βοηθήσουν  

Αθηναίοι : Αλλά και εμείς νομίζουμε ότι δεν θα μας λείψει η εύνοια των θεών γιατί δεν ζητούμε και δεν κάνουμε τίποτε που να βρίσκετε έξω από το τι πιστεύουν οι άνθρωποι για τους θεούς και τη βεβαιότητα για τους ανθρώπους ότι, αναγκασμένοι από ένα φυσικό νόμο επιβάλλουν πάντα την εξουσία τους όπου είναι πιο δυνατοί. Τον νόμο αυτόν ούτε εμείς τον θεσπίσαμε ούτε θεσπισμένο πρώτοι εμείς τον εφαρμόσαμε, αλλά τον  βρήκαμε να υπάρχει και θα τον αφήσουμε να υπάρχει παντοτινά και τον εφαρμόζουμε ξέροντας ότι και εσείς και άλλοι, αν αποκτούσατε την ίδια δύναμη με μας , θα κάνατε τα ίδια.

Μήλιοι: Και εμείς, εξαιτίας ακριβώς του λόγου αυτού πιστεύομε, προ πάντων, ότι οι Λακεδαιμόνιοι, χάριν του ιδίου του συμφέροντός των, δεν θα θελήσουν να εγκαταλείψουν τους Μηλίους...

Αθηναίοι: Καλά, δεν νομίζετε ότι το συμφέρον συμβαδίζει πάντα με την ασφάλεια, ενώ η άσκηση της δικαιοσύνης και της τιμής συνεπάγονται με κινδύνους, τους οποίους οι Λακεδαιμόνιοι αποφεύγουν, ως επί το πλείστον, να αντιμετωπίζουν;

Επίλογος

Μετά από αυτό το μάθημα πολιτικού ρεαλισμού, οι Αθηναίοι αποχώρησαν από τη συνδιάσκεψη και περίμεναν την υποταγή των Μηλίων.

Οι  Μήλιοι υπολόγισαν ότι θα ήταν προτιμότερο για τους Αθηναίους, να τους δεχτούν ως φίλους παρά να τους έχουν εχθρούς. Και ότι θα είχαν έτσι το χρόνο να εξασφαλίσουν την βοήθεια των συμμάχων  Σπαρτιατών και να σωθούν. 

Έκαναν λάθος. Δυστυχώς, για αυτούς, ούτε οι Σπαρτιάτες διακινδύνευσαν την εμπλοκή τους, φοβούμενοι τον στόλο των Αθηναίων,  ούτε και οι Αθηναίοι έκριναν ότι τους συνέφερε να τους έχουν φίλους. Στην αντιπαράθεση επιχειρημάτων, οι Αθηναίοι τους τα είχαν εξηγήσει όλα, αλλά οι Μήλιοι δεν είχαν καταλάβει παρά μόνο ελάχιστα...! 

Οι  Λακεδαιμόνιοι, αμαύρωσαν την φήμη της ανδρείας των, εγκαταλείποντας στην τύχη τους, τους συμμάχους τους  Μηλίους και οι Αθηναίοι διέπραξαν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας, γεγονός αποτρόπαιο ακόμα και για εκείνη την εποχή. Η αλαζονεία τους βέβαια, τους τιμώρησε λίγα χρόνια αργότερα, με τη μεγάλη καταστροφή στους Αιγός Ποταμούς. 

Η Μήλος όμως, ερήμωσε. Οι Λακεδαιμόνιοι δεν έσπευσαν ποτέ σε βοήθεια τους. Κι ας ήταν αυτοί η κύρια αιτία που ενέπνευσαν την αντίδραση των Μηλίων. Αλλά και πάλι, όπως έλεγαν οι Αθηναίοι στην εποχή του Περικλή  "Για Λακεδαιμονίους θα μιλούμε τώρα ....;"

Τελικά όταν οι Αθηναίοι, εκμεταλλευόμενοι την τεράστια στρατιωτική τους υπεροχή, καταλαμβάνουν την Μήλο, εκτελούν όλους τους ενήλικους άνδρες, και εξανδραποδίζουν τις γυναίκες και τα παιδιά, εγκαθιστώντας στο νησί Αθηναίους εποίκους.

Υ.Γ. Ο Θουκυδίδης έζησε ως το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, όπως γράφει ο ίδιος στο βιβλίο Ε, Κεφάλαιο 26 της ιστορίας του, πλην όμως  δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του. Τα μετά το 411 π,Χ γεγονότα του Πελοποννησιακού πολέμου, που ο θάνατος δεν επέτρεψε στον Θουκυδίδη να ιστορήσει, τα περιγράφει ο Ξενοφών στο έργο του "Ελληνικά. " Ο Πελοποννησιακός πόλεμος διήρκησε από το 431 και έληξε με ήττα των Αθηναίων το 404 π.Χ

Το φαινόμενο Sanders

 

 Ο Bermie Sanders είναι Αμερικανός πολιτικός, είναι  Γερουσιαστής και συμπαρατάσσεται συχνά  με το Δημοκρατικό Κόμμα στις διάφορες επιτροπές που συμμετέχει. 

Από το 2021 είναι Πρόεδρος της πανίσχυρης  Επιτροπής Προϋπολογισμού της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Γενικά θωρείται ο βασικός εκπρόσωπος της Αμερικάνικης αριστεράς στο Κογκρέσο των ΗΠΑ

Το 2019, ανακοίνωσε πως θα ήταν υποψήφιος για το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος στις προεδρικές εκλογές του 2020, ήλθε δεύτερος όμως πίσω από τον Τζο Μπάιντεν και δεν κατάφερε να λάβει το χρίσμα.

Μέσω των προεκλογικών του εκστρατειών, ο Sanders  έχει γίνει γνωστός για τις οικολογικές, αντιπολεμικές και σοσιαλιστικές του ιδέες. O ίδιος αυτοπροσδιορίζεται ως Δημοκρατικός Σοσιαλιστής και είναι πολέμιος της οικονομικής ανισότητας στις ΗΠΑ. Είναι φανατικός  υποστηρικτής για την διατήρηση της καθολικής κάλυψης υγείας (Νόμος Obamacare), της δωρεάν φοίτησης στα πανεπιστήμια,  της αύξησης της αποζημίωσης της εργατικής ώρας, (ο Obama  την είχε ανεβάσει στα 8 $) , της αποπληρωμής του φοιτητικού χρέους, (ο Obama  κατέβαλε την τελευταία δόση του φοιτητικού του χρέους το …. 2012 όντας Πρόεδρος),  της αποποινικοποίησης της κάνναβης, της πληρωμένης γονικής άδειας κλπ. Μπορεί στην Ευρώπη όλα αυτά να ακούγονται ευχάριστα, στις ΗΠΑ όμως τρομοκρατούν τον μέσο Αμερικανό και τον κάνουν στρέφεται σε εξτρεμιστές ακροδεξιούς Προέδρους, όπως τον  Trump.

Έχει ασκήσει σκληρή κριτική, αφού όμως με τα λεγόμενά του πρώτα τον εξέλεξε,  στον πρώην Πρόεδρο Donald  Trump περιγράφοντάς τον ως "παθολογικό ψεύτη",  "ρατσιστή, “ομοφοβικό”, “σεξιστή” .

Την ημέρα της ορκωμοσίας του νέου Προέδρου Jo Biden, ο Γερουσιαστής που εκπροσωπεί την πολιτεία του Vermont (κάθε πολιτεία έχει 2 γερουσιαστές, στο Vermont ο ένας είναι o Sanders),  έγινε viral όταν εμφανίστηκε στην τελετή να κάθεται παράμερα απομονωμένος, φορούσε ένα πράσινο σακάκι και ένα ζευγάρι πλεκτά γάντια για να αντιμετωπίσει τον κρύο καιρό. Παρά το ότι εμφανίστηκε κατάλληλα ντυμένος για τη θερμοκρασία, η φωτογραφεία αυτή του 79χρονου Γερουσιαστή  που κάθονταν μόνος του με τα χέρια σταυρωμένα έκανε πάταγο στον χώρο του διαδικτύου. Επεξεργασμένη  κυκλοφόρησε σε αμέτρητα αντίγραφα, τυπωμένη σε ένα μαύρο φούτερ έγινε ανάρπαστο παρότι  η αγορά του κόστιζε 45 $ με όλα τα έσοδα πάντως να πηγαίνουν στο Meals on Wheels Vermont,(Οργανισμός Υπηρεσιών Πρόνοιας) .

Στις 13 Μαρτίου 2022 ενώπιον της ολομέλειας της Γερουσίας, ο Sanders ανέλυσε τις απόψεις του σχετικά με τον πόλεμο της Ουκρανίας. Στην ομιλία του, με πολύ θεωρεία  Θουκυδίδη, προσπάθησε ακροβατώντας μεταξύ της Αμερικάνικης λογικής πολιτικής και Αμερικάνικης αριστεράς να δικαιολογήσει τον φρικαλέο πόλεμο του Βλαντίμιρ Πούτιν, παραθέτοντας απόψεις παλαιών Αμερικανών υπουργών που δεν ήθελαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ κατά συνέπεια και της Ουκρανίας και αυτό γιατί η Ρωσία θα ένοιωθε ευάλωτη έχοντας στα σύνορά της μία χώρα που πιθανόν να εξοπλίζονταν από τις ΗΠΑ.

Η πραγματικότητα έδειξε, παρά τους ισχυρισμούς του Γερουσιαστή και τις θέσεις των παλαιών πολιτικών, η Ρωσία δεν είχε και δεν έχει κανένα φόβο στο να επιτεθεί, να καταστρέψει ή να καταλάβει μία χώρα, αρκεί απλά να υπάρχει ένας στυγνός δικτάτορας στην εξουσία και μια κάποια δικαιολογία έτσι για τα μάτια του κόσμου. Τα πυρηνικά όπλα που διαθέτει την καθιστούν απρόσβλητη.

Με την Ουκρανία, την δικαιολογία την είχε έτοιμη από καιρό, λόγω των Ρωσόφωνων κατοίκων στα ανατολικά της χώρας και επικαλούμενη μερικές αστείες κατηγορίες περί γενοκτονίας ή Ναζισμού, άρχισε την εισβολή χωρίς η Αμερική, η Ευρώπη, ή το ΝΑΤΟ να μπορούν να την σταματήσουν. Η Ρωσία διαθέτει 5.500 πυρηνικές κεφαλές είναι αυτά τα όπλα που θεωρούνται ότι αποτελούν τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα, και καθώς είναι τοποθετημένα σε βαλλιστικούς  πύραυλους ή ρουκέτες, μπορούν να χτυπήσουν στόχους σε μεγάλη απόσταση. Αυτά είναι τα όπλα που συνδέονται συνήθως με τον πυρηνικό πόλεμο. 

Επομένως η Αριστερά είναι παντού ίδια, στις ΗΠΑ υπεκφεύγοντας, για τις ευθύνες του Πούτιν, με Θουκύδιδίες θεωρίες από τον Γερουσιαστή Sanders στο Καπιτώλιο, στην Ελλάδα και μάλιστα στο Σύνταγμα, με την τραγουδίστρια Νατάσσα Μποφίλιου, όπου με τις αρλούμπες της ότι είναι με τον ... άνθρωπο, αποδεικνύεται ότι Θα εμφανίζονται  πάντα πολιτικοί και καλλιτέχνες της αριστεράς με κρυφοπουτινικές θέσεις.     

Κρίμα το Στάλινγκραντ .....

 

 

Στον δυτικό κόσμο, σε αυτόν που οι κανόνες ζωής  διαμορφώθηκαν  με βάση τα προστάγματα του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, ζούμε σήμερα ως επί το πλείστον με ομάδες ανθρώπων, που έχουν άλλες συνήθειες και μιλούν άλλες γλώσσες πχ με τους Ιταλούς, τους Γάλους, τους Βέλγους, τους Ρουμάνους, τους Βούλγαρους, σε όλες όμως τις εκδηλώσεις τους, σε όλες τις πτυχές της ζωής τους, διακρίνουμε τις ίδιες αξίες που έχουμε και εμείς. Είναι αυτές οι κοινωνίες που η ευρωπαϊκή αντίληψη του δικαίου είναι ο  ρυθμιστικός παράγοντας διαμόρφωσης  της καθημερινής συμπεριφοράς. Με τα άτομα αυτά μπορούμε πλέον, μετά από αιώνες βαρβαρότητας, να ζούμε μαζί, να εργαζόμαστε μαζί και να δημιουργούμε μαζί, αποκλείοντας την βία τόσο μεταξύ μας όσο και στην οικογένεια, στους γείτονες, στους αδύναμους, στις γυναίκες, στα παιδιά και στα ζώα μας.

Υπάρχουν όμως στην γειτονιά μας και κάποιοι άλλοι άνθρωποι, υπάρχουν οι άνθρωποι του παρελθόντος, υπάρχουν οι  λαοί του μεσαίωνα.

Αυτά είναι όντα που δεν μπορούν να ζήσουν στον σημερινό κόσμο, σε έναν κόσμο με σύγχρονες δομές κοινωνικής ανάπτυξης και  ατομικότητας,  γι’ αυτό και αναζητούν ηγέτες που θα μπορέσουν να ξαναφτιάξουν μια κρατική οντότητα του παρελθόντος, που μόνο μέσα σε αυτήν μπορούν να ζήσουν ικανοποιημένοι, θέλουν από τον ηγέτη  τους, να τους φτιάξει μια… αυτοκρατορία.

Είναι λαοί δεμένοι στο παρελθόν και το μόνο μέλλον που βλέπουν στη ζωή τους είναι να λεηλατούν, να βιάζουν, να σκοτώνουν τους γείτονές τους και όχι μόνο. Έχουν τα ένστικτα του μεσαίωνα τότε που οι άνθρωποι όχι μόνο έμοιαζαν σαν ζώα αλλά και ζούσαν σαν θηρία.

Του κόσμου οι δημοσιογράφοι στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα κατηγορούν πάντα τον μακελάρη ηγέτη και απαλλάσσουν κάθε ευθύνης τον λαό, παραγνωρίζοντας, με απύθμενη υποκρισία, ότι ο βασικός παράγων της συμπεριφοράς ενός κράτους δεν είναι η θέληση του αρχηγού, άλλα η ικανοποίηση του λαού,  πχ με έναν σφαγιασμό των γειτόνων του.

Αυτό που κάνει ο ηγέτης είναι, φροντίζοντας για την απόκτηση ή την παραμονή του στην εξουσία, να συμμορφώνεται με αυτό που θέλει ο λαός, ότι και αν είναι αυτό, ακόμα και αν ευτελίζει ένα …Στάλινγκραντ.

Είναι αυτές οι μάζες που ζουν μέσα σε ομιχλώδη οράματα και που δεν απαιτούν από τους ηγέτες τους ευημερία, σύγχρονα  νοσοκομεία και πανεπιστήμια , αλλά… Σοβιετικές αυτοκρατορίες ή Οθωμανικά μεγαλεία.

Είναι οι λαοί που τα μόνα … επιτεύγματα  που τους ικανοποιούν είναι να αρπάξουν ένα νησί, μια πολιτεία ή ακόμα και μια ολόκληρη χώρα, ισοπεδώνοντας πόλεις και χωριά και σκοτώνοντας ακόμα και παιδιά.

Είναι οι λαοί που δεν μπόρεσαν να αναπτύξουν τα κύρια στοιχεία της σύγχρονης ανθρώπινης προσωπικότητας, τα επιτεύγματα στην κουλτούρα της αποδοχής της διαφορετικότητας που έφεραν οι αιώνες της αναγέννησης στην καρδιά του πολιτισμού της Ευρώπης.

Είναι λαοί δεμένοι σε συνήθειες παλιών εποχών, στις σφαγές, στις λεηλασίες και ζητούν από τους ηγέτες τους να τις ξαναφέρουν πίσω, αυτό είναι το σήμερα και το μέλλον για αυτούς..

Και στις δικές μας κοινωνίες ζούμε σε μικρογραφία, σαν καθημερινότητα, αυτή την κατάσταση, πχ στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας. Εκεί, όσοι δεν τα καταφέρνουν στην καθημερινή απαραίτητη καλή συνεργασία με την σύντροφό τους για την δημιουργία μιας καλής σχέσης, επιλέγουν σαν έσχατη λύση τον δρόμο της επιβολής μέσω της βίας.

Ο καλύτερος τρόπος προστασίας μας από αυτούς τους ανθρώπους, από αυτούς τους λαούς και από αυτούς τους ηγέτες, από όλες αυτές τις ανθρώπινες ύαινες, είναι  να τους αντιμετωπίζουμε, όταν χρειάζεται,  με αποφασιστικότητα, να τους δίνουμε να καταλάβουν καλά ότι έχουμε όρια και καλά θα κάνουν να μην τα ξεπεράσουν. 

Πρέπει να τους βροντοφωνάξουμε  ότι:  “Κύριοι τα όρια μας είναι οι αξίες μας,  είναι όλα όσα κάνουν να διαφέρουμε  εμείς οι  άνθρωποι από τα θηρία,  είναι τα παιδιά μας, είναι η ελευθερία μας, η αξιοπρέπεια μας και η διαφορετικότητα μας, άι σιχτίρ ”.