Κρίμα το Στάλινγκραντ .....

 

 

Στον δυτικό κόσμο, σε αυτόν που οι κανόνες ζωής  διαμορφώθηκαν  με βάση τα προστάγματα του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, ζούμε σήμερα ως επί το πλείστον με ομάδες ανθρώπων, που έχουν άλλες συνήθειες και μιλούν άλλες γλώσσες πχ με τους Ιταλούς, τους Γάλους, τους Βέλγους, τους Ρουμάνους, τους Βούλγαρους, σε όλες όμως τις εκδηλώσεις τους, σε όλες τις πτυχές της ζωής τους, διακρίνουμε τις ίδιες αξίες που έχουμε και εμείς. Είναι αυτές οι κοινωνίες που η ευρωπαϊκή αντίληψη του δικαίου είναι ο  ρυθμιστικός παράγοντας διαμόρφωσης  της καθημερινής συμπεριφοράς. Με τα άτομα αυτά μπορούμε πλέον, μετά από αιώνες βαρβαρότητας, να ζούμε μαζί, να εργαζόμαστε μαζί και να δημιουργούμε μαζί, αποκλείοντας την βία τόσο μεταξύ μας όσο και στην οικογένεια, στους γείτονες, στους αδύναμους, στις γυναίκες, στα παιδιά και στα ζώα μας.

Υπάρχουν όμως στην γειτονιά μας και κάποιοι άλλοι άνθρωποι, υπάρχουν οι άνθρωποι του παρελθόντος, υπάρχουν οι  λαοί του μεσαίωνα.

Αυτά είναι όντα που δεν μπορούν να ζήσουν στον σημερινό κόσμο, σε έναν κόσμο με σύγχρονες δομές κοινωνικής ανάπτυξης και  ατομικότητας,  γι’ αυτό και αναζητούν ηγέτες που θα μπορέσουν να ξαναφτιάξουν μια κρατική οντότητα του παρελθόντος, που μόνο μέσα σε αυτήν μπορούν να ζήσουν ικανοποιημένοι, θέλουν από τον ηγέτη  τους, να τους φτιάξει μια… αυτοκρατορία.

Είναι λαοί δεμένοι στο παρελθόν και το μόνο μέλλον που βλέπουν στη ζωή τους είναι να λεηλατούν, να βιάζουν, να σκοτώνουν τους γείτονές τους και όχι μόνο. Έχουν τα ένστικτα του μεσαίωνα τότε που οι άνθρωποι όχι μόνο έμοιαζαν σαν ζώα αλλά και ζούσαν σαν θηρία.

Του κόσμου οι δημοσιογράφοι στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα κατηγορούν πάντα τον μακελάρη ηγέτη και απαλλάσσουν κάθε ευθύνης τον λαό, παραγνωρίζοντας, με απύθμενη υποκρισία, ότι ο βασικός παράγων της συμπεριφοράς ενός κράτους δεν είναι η θέληση του αρχηγού, άλλα η ικανοποίηση του λαού,  πχ με έναν σφαγιασμό των γειτόνων του.

Αυτό που κάνει ο ηγέτης είναι, φροντίζοντας για την απόκτηση ή την παραμονή του στην εξουσία, να συμμορφώνεται με αυτό που θέλει ο λαός, ότι και αν είναι αυτό, ακόμα και αν ευτελίζει ένα …Στάλινγκραντ.

Είναι αυτές οι μάζες που ζουν μέσα σε ομιχλώδη οράματα και που δεν απαιτούν από τους ηγέτες τους ευημερία, σύγχρονα  νοσοκομεία και πανεπιστήμια , αλλά… Σοβιετικές αυτοκρατορίες ή Οθωμανικά μεγαλεία.

Είναι οι λαοί που τα μόνα … επιτεύγματα  που τους ικανοποιούν είναι να αρπάξουν ένα νησί, μια πολιτεία ή ακόμα και μια ολόκληρη χώρα, ισοπεδώνοντας πόλεις και χωριά και σκοτώνοντας ακόμα και παιδιά.

Είναι οι λαοί που δεν μπόρεσαν να αναπτύξουν τα κύρια στοιχεία της σύγχρονης ανθρώπινης προσωπικότητας, τα επιτεύγματα στην κουλτούρα της αποδοχής της διαφορετικότητας που έφεραν οι αιώνες της αναγέννησης στην καρδιά του πολιτισμού της Ευρώπης.

Είναι λαοί δεμένοι σε συνήθειες παλιών εποχών, στις σφαγές, στις λεηλασίες και ζητούν από τους ηγέτες τους να τις ξαναφέρουν πίσω, αυτό είναι το σήμερα και το μέλλον για αυτούς..

Και στις δικές μας κοινωνίες ζούμε σε μικρογραφία, σαν καθημερινότητα, αυτή την κατάσταση, πχ στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας. Εκεί, όσοι δεν τα καταφέρνουν στην καθημερινή απαραίτητη καλή συνεργασία με την σύντροφό τους για την δημιουργία μιας καλής σχέσης, επιλέγουν σαν έσχατη λύση τον δρόμο της επιβολής μέσω της βίας.

Ο καλύτερος τρόπος προστασίας μας από αυτούς τους ανθρώπους, από αυτούς τους λαούς και από αυτούς τους ηγέτες, από όλες αυτές τις ανθρώπινες ύαινες, είναι  να τους αντιμετωπίζουμε, όταν χρειάζεται,  με αποφασιστικότητα, να τους δίνουμε να καταλάβουν καλά ότι έχουμε όρια και καλά θα κάνουν να μην τα ξεπεράσουν. 

Πρέπει να τους βροντοφωνάξουμε  ότι:  “Κύριοι τα όρια μας είναι οι αξίες μας,  είναι όλα όσα κάνουν να διαφέρουμε  εμείς οι  άνθρωποι από τα θηρία,  είναι τα παιδιά μας, είναι η ελευθερία μας, η αξιοπρέπεια μας και η διαφορετικότητα μας, άι σιχτίρ ”.