Ο Αριστοτέλης, η Δημοκρατία και το "Πελατειακό σύστημα"
Το 19ο αιώνα ο Ελληνισμός είχε ανάγκη μια εθνική εξέγερση και οι τότε πρόγονοι μας επιτέλεσαν αποτελεσματικά το χρέος τους. Υπάρχει όμως μια επανάσταση που πρέπει να γίνει και σήμερα και, αν στο 1821 έγινε για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού, σήμερα υπάρχει η υποχρέωση μας να εξαφανίσουμε μια άλλη σκλαβιά που δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι και λέγεται “Πελατειακό σύστημα”.
Το “Πελατειακό σύστημα” είναι το βασικό αίτιο τόσο της κρίσης όσο και της αδυναμίας αντίδρασης σε αυτήν, από της υπάρξεως του Ελληνικού κράτους εδώ και 200 χρόνια.
Αν ξύσουμε κάθε παθογένεια της Ελληνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας θα βρούμε από κάτω το πελατειακό κράτος, αυτή είναι η κακοδαιμονία η οποία μάχεται ότι θετικό πρέπει να έχει μια σωστή κοινωνία, την αξιοκρατία, τις ίσες ευκαιρίες, τις ανοικτές διαδικασίες..
Το πελατειακό κράτος εξασφαλίζει την κοινωνική ατιμωρησία και η ατιμωρησία διαβρώνει όλη τη νοοτροπία στη δημόσια διοίκηση.
Κακώς η διοίκηση του ΟΣΕ έχει μείνει εκτός του
κάδρου των ευθυνών για την τραγωδία των Τεμπών, καθώς ο ΟΣΕ είναι ένας δημόσιος
αυτοδιοικούμενος οργανισμός, πρώτα θα κατηγορήσουμε την διοίκηση του οργανισμού και μετά θα κυνηγήσουμε τον αρμόδιο Υπουργό.
Δεν είχα οποιαδήποτε υπηρεσιακή σχέση με το δημόσιο, διατηρώ όμως στο μυαλό μου τις εντυπώσεις που έχω από παλιά τόσο για τις δημόσιες υπηρεσίας όσο και για τις δημόσιες επιχειρήσεις, για τα φακελάκια στα νοσοκομεία του ΕΣΥ, για την υπηρεσία χορήγησης αδειών οδήγησης του Υπουργείου Μεταφορών, για την Ολυμπιακή, για τον ΟΤΕ και για τον Ελληνικό σιδηρόδρομο.
Η γενική εντύπωση που έχω, είναι ότι από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους, υπάρχει και παραμένει αυτή η βαθιά ριζωμένη πελατειακή σχέση μεταξύ των πολιτικών και του συνόλου των πολιτών. Εκ της σχέσεως αυτής πηγάζει και η αδιαφορία των δημοσίων υπαλλήλων στην επιτέλεση του έργου για το οποίο προσελήφθησαν να κάνουν. Δηλαδή έχουμε έναν κόσμο ο οποίος αδιαφορεί για τη δουλειά του, δεν έχει κανένα κίνητρο να την κάνει σωστά, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν αξιολογείται και έτσι δεν αισθάνεται κάποιον κίνδυνο ότι μπορεί να απολυθεί ή κατά κάποιον τρόπο να υποστεί τις συνέπειες της κακής δουλειάς του. Αυτό δεν αφορά το σιδηρόδρομο μόνο, αφορά όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις ή υπηρεσίες.
Αυτό είναι το μικρόβιο που έχει μολύνει και παραλύσει όχι μόνο το δημόσιο, αλλά και ολόκληρη την χώρα.
Αυτή η πελατειακή σχέση που γεννά την αδιαφορία δεν πρόκειται να φύγει όσο η πολιτική ηγεσία, δεν αποφασίζει να τη καταπολεμήσει.
Προεκλογικά η ΝΔ, ο ίδιος ο κύριος Μητσοτάκης είχε δηλώσει κατηγορηματικά ότι, αν εκλεγεί πρωθυπουργός, δεν πρόκειται να απολύσει κανέναν δημόσιο υπάλληλο. Δεν είναι δυνατόν να ξεκινάς με την παραδοχή ότι σε ένα δημόσιο που πάρα πολλοί άνθρωποι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, κανείς δε θα φύγει, κανένας δεν θα τιμωρηθεί. Αυτή ήταν μια αδιανόητη δήλωση. Και ακόμα και αν δεν είχε στο μυαλό του να το κάνει, δεν έπρεπε να το πει. Και όμως δεσμεύτηκε και αυτή η δήλωση κατά κάποιον τρόπο τηρήθηκε. Δεν έδιωξε ποτέ κανέναν. Και αυτό το ατιμώρητο δημιουργεί αυτή τη νοοτροπία στο Δημόσιο.
Νομίζω ότι το ίδιο έλεγε και η κυρία Κεραμέως : "Αξιολογούμε τους εκπαιδευτικούς αλλά θα κάνουμε αξιολόγηση χωρίς συνέπειες". Τι αξιολόγηση είναι αυτή χωρίς συνέπειες; Αντιθέτως θα έπρεπε η αξιολόγηση να έχει συνέπειες. Και από εκεί θα έπρεπε να ξεκινήσουμε, να αξιολογούμε και αν ένα ποσοστό των αξιολογούμενων δεν κάνει, θα πρέπει να πηγαίνει στο σπίτι του.
Για το σιδηροδρομικό δυστύχημα Τεμπών. Εδώ έχουμε διοικητικά μέτρα τα οποία έπρεπε να ληφθούν άμεσα, δεν χρειαζόταν η κυβέρνηση τη δικαιοσύνη για να της πει αν ο Διοικητής και τα υπόλοιπα υπεύθυνα στελέχη του ΟΣΕ ή οι σταθμάρχες του ΟΣΕ, που το έσκασαν από τη δουλειά τους πρέπει να τιμωρηθούν, γιατί απλούστατα ο "Κανονισμός Κυκλοφορίας και Ελιγμών Σιδηροδρόμων Ελλάδος" είναι νόμος του κράτους και τον παραβίασαν με πράξεις και παραλείψεις υπάλληλοι του ΟΣΕ και η Διοίκηση του. Το τι λοιπόν θα κάνει η δικαιοσύνη με αυτούς, είναι το ποινικό μέρος, είναι ο ποινικός καταλογισμός για το αποτέλεσμα των εγκληματικών παραλήψεων τους που προξένησαν τον θάνατο 57 συνανθρώπων μας, η κυβέρνηση όμως είχε καθήκον να τους τιμωρήσει διοικητικά, έπρεπε αμέσως να τους πει: "Εσείς κύριοι δεν κάνετε για αυτή τη δουλειά", αυτό όμως αποφεύγει να το κάνει όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και το σύνολο του πολιτικών της χώρας, και τούτο διότι δεν θέλουν κατά πρώτον να μπλέξουν με τους συνδικαλιστές και κατά δεύτερο να έχουν απώλειες ψήφων στις εκλογές που σύντομα θα γίνουν και τα μόνο που βρήκαν να πουν : "Δεν θα ξανασυμβεί" ο πρωθυπουργούς, την κρατικοποίηση ξανά της "ΤΡΑΙΝΟΣΕ" ο Ανδρουλάκης και την άμεση παραίτηση της κυβέρνησης ο Τσίπρας.
Κάπου λοιπόν τα έχουν λίγο χαμένα, σε κάθε καταστροφή που προξενεί ή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το κράτος, οι πολιτικοί ηγέτες του τόπου ψάχνουν αν και ποιον θα τιμωρήσουν, με όσο το δυνατόν λιγότερο πολιτικό κόστος.
ι
Υ.Γ. Η πρώτη ημέρα της μεταπολίτευσης, εορτάζεται κάθε χρόνο και μάλιστα με δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο, ως η ημέρα της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Έχουμε ξεχάσει όμως ότι το κριτήριο που βάζει ο Αριστοτέλης σε κάθε πολίτευμα, είναι βασικά ποιοτικό, δηλαδή ο Αριστοτέλης ορίζει ότι όταν η εξουσία ασκείται για την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος, τότε το πολίτευμα είναι ορθόν, όταν όμως ασκείται για την εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος, τότε υπάρχει παρέκκλιση από το ορθόν.
ι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου